Виктор Иго: Разлика помеѓу преработките

Дали е тоа животот на човекот? Да, но и животот на другите луѓе, исто така. Никој од нас ја нема таа чест да поседува живот што е само негов. Мојот живот е ваш, вашиот живот е мој, вие го живеете она што го живеам јас; судбината е една. Прифатете го, значи, тоа огледало и огледајте се во него... Кога ви зборувам за себе, јас ви зборувам за вас. Како не го чувствувате тоа? Ах! безумнику кој веруваш дека не сум ти! Оваа книга ја содржи, повторувам, личноста на читателот исто колку и личноста на самиот писател. Homo sum... Радоста, тој краткотраен цвет на младоста, се круни, страница по страница, во првиот дел на книгата, а исчезнува во вториот дел, полн со болка. Каква болка? Вистинска, единствена: на смртта, исчезнувањето на саканите суштества.“91

 

 

 

Во предговорот на збирката „Оди и балади“, Иго напишал: „Најпосле, областа на поезијата е бесконечна. Под реалниот свет постои идеален свет којшто се покажува сјаен во очите на оние кои навикнале, низ сериозните размислувања, да гледаат во предметите повеќе од предмети.“88

<ref>Kolja Mićević, „Pogovor“, во: Viktor Igo, Pesme. Beograd: Rad, 1969, стр. </ref>

=== Драмски дела ===

Иго не постигнал така брз успех со [[Драма|драмските]] дела. Во [[1827]] година ја објавил драмата „Кромвел”, која никогаш не била изведена и која е позната повеќе по авторовиот предговор отколку по нејзината содржина. Во воведот, Иго ги советува француските писатели да се ослободат од класичниот стил на театарот и така предизвикал [[војна]] помеѓу францускиот [[класицизам]] и [[романтизмот]]. По „Кромвел”, во [[1828]] година следела драмата „Еми Робсар” која успеала да издржи само еден настап.