Мицко Крстевски: Разлика помеѓу преработките

{{Инфокутија за личност

| портрет = Micko Krstić after his release from jail.jpg

| px = 150п

| роден-дата = {{роден на|||1855 }}

| роден-место = [[Латово]], {{роден во|Македонија}}

| починал-причина =

| познат = Учесник во [[Демихисарски заговор|Демихисарскиот заговор]], прв српски четнички војвода во [[Македонија]] и грабнувач на [[Даме Груев]]

}}

 

 

==Првите години==

Во [[1876]] година слушнал за војната помеѓу [[Србија]] и [[Отоманската империја]] и решил да замине како доброволец во српската војска. За да стигне во [[Србија]] тој решил да помине преку [[Бугарија]] и [[Романија]] бидејќи граничниот дел бил запоседнат од турската војска. Стигнал до Турн-Северин и таму го преминал [[Дунав]] со чамец кој бил полн со Руси и негови сонародници кој од печалба заминале како доброволци.

 

 

==Ајдуство==

=== Ликвидацијата на Џемо ===

[[Податотека:Micko Krstić.jpg|мини|лево|130п|Мицко во ајдутска носија]][[Податотека:Micko Krstić in Greek attire.jpg|мини|десно|300п|Мицко со пријател]]

 

Поречани се поделиле во неколку групи, за неколку месеци се вратиле во својот роден крај и ја започнале својата акција. Мицко веднаш решил да се одмази и во заседа го ликвидирал Џемаил Ага. Осветата и песната која го опееала тој настан почнала да создава легенда од Мицко:

: ''Не седи синко слободен,'' 

: ''каури глава кренале,'' 

 

=== Демихисарски заговор ===

{{Главна|Демихисарски заговор}}

 

Борбите биле чести и немилосрдни, а едно утро во турска заседа загинал војводата Ристо и Мицко ја презел неговата чета и пушка ишарана со сребро и седеф. Меѓутоа заговорот наскоро бил уништен, во [[есен]]та [[1881]] година Мицко ја распуштил својата чета и ги испратил своите луѓе по дома, а самиот одбил да се предаде на турците <ref name="KODJA" />. Мицко се засолнил во една длабока пештера во близината на селото [[Белица]] недалеку од [[Кичево]]. На дното од пештерата Мицко поминал неколку месеци, а селаните преку јаже му симнувале храна.

Мицко најпрво својата казна ја издржувал во солунскиот затвор, а потоа бил преместен во битолскиот вилаетски затвор. Во меѓувреме во [[Македонија]] доаѓа до засилување на [[Странски пропаганди во Македонија во периодот 1870 - 1903 година|странските пропагнади]] кои започнале меѓусебнен натпревар за што поголем број на приврзаници со што започнале да го зголемуваат анатагонизмот меѓу населението во [[Македонија]] и да го делат населението на бугараши и србомани <ref name="VG"><small>''Ванчо Ѓорѓиев, Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893 - 1903 година, Скопје, Институт за историја - Филозофски Факултет''</small></ref>.

 

 

{{Цитат|''мука у апсане битољску, сиромах Мицко Крстевиќ Требинец, кичевско окружје Поречје'' <ref name="KODJA" />}}

 

 

Во [[1897]] година во врска со [[Грчко-турска војна (1897)|Грчко-турската војна]], [[Софија]] успеала да издејствува политичка амнестија за сите политички бугарски ([[македонски]] - [[Бугарска егзархија|егазрхисти]]) <ref name="VG" /><ref><small>''Види подетално http://www.cdsee.org/pdf/WorkBook2_sr.pdf (Do`ivqaj H. N. Breilsforda( 1905) – u Makedoniji se ne poistove}uju sa svojom nacijom)''</small></ref> затвореници. Сите затворени христијани сакале да ја искористат оваа амнестија и затоа почнале да се изјаснуват како бугари <ref name="KODJA" />, меѓутоа кога Мицко бил изнесен од занданата и турскиот стражар извикал: Мицко Крстев, бугар-милет, сакајќи да му ги симне синџирите, Мицко одговорил:

[[Податотека:Војвода Мицко од Латово.jpg|100px|мини|лево|Мицко во четничка облека]]

[[Податотека:Vojvoda Micko Krstić with companions.jpg|300px|мини|десно|Мицко со своите четници]]

 

Бегство било организирано од Саватие и на [[18 април]] Мицко ја напуштил [[Битола]] и преку [[Прилеп]] заминал за [[Поречие|Поречието]]. На раскрсницата на крушевскиот и прилепскиот пат, Мицко бил пречекан од Вељо Шоповски кој го однел во селото [[Крапа]] и го сместил во куќата на српскиот учител Дукиќ. Таму Мицко го соблекол оделото и ја облекол бела поречка народна носија. Неколку дена подоцна му се придружиле 6 четници со што била создадена првата вооружена српска чета на територијата на [[Македонија]], а Мицко се ставил во служба на [[Српска пропаганда во Македонија|српската пропаганда]].

Четата на Мицко веднаш била забележана од [[ТМОРО]] и таа побарала образложение од страна на [[Белград]]. Српските владејачки кругови сметале дека во тој момент е најдобро да се избегне судирот со Организација и затоа преку Георги Герџиковиќ била организирана средба помеѓу [[Ѓорѓи Сугарев]] и Мицко. Истовремено му била пренесена наредбата на Мицко од [[Белград]] дека тој треба да се покори на [[Македонска револуционерна организација|Организација]] или да ја распушти четата. Меѓутоа по оваа средба Мицко ја засилил својата дејност и неговата чета нараснала на 30 души.<ref name="KODJA" /> <ref name="GS"><small>''Ѓорѓи Димовски - Цолев, „Ѓорѓи Сугарев“, Битола, 1988.''</small></ref>

 

 

[[ТМОРО]] од своја страна подготвил плана за опколување на Мицко, а како засилување бил испратен војводата [[Петар Ацев]], кој во селото [[Долно Дивјаци]] ги здружил своите сили со [[Ѓорѓи Сугарев]].

== Последни години ==

=== Интернација ===

 

Четничкиот горски штаб набргу испратил двајца нови војвода, Тренко и Темелкo Барјактаревиќ, да го заменат Мицко, а тој потоа се нашол во [[Србија]] по што бил интерниран во [[Крагуевац]].