Елија Анастасија: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
сНема опис на уредувањето
Ред 13:
| birth_place =
| death_date =593
| death_place ={{починал во|КонстантинополЦариград}}
| place of burial =[[Црква Свети Апостоли (КонстантинополЦариград)]]
|}}
 
Ред 26:
[[Теофан Исповедник]] наведува дека Тибериј е прогласен за [[Цезар]] лично од император Јустин II на [[7 декември]] [[574]] година<ref name="justin2"/>. Како цезар Тибериј официјално бил прогласен и за наследник на царот<ref name="sophia">{{cite web | title=Sophia, Wife of Justin II | last=Garland | first=Lynda | url=http://www.roman-emperors.org/sophia.htm | work=De Imperatoribus Romanis}}</ref>. Така Ино била удостоена со титулата цезарица, резервирана за втората по ранг жена во империјата<ref name="ino">{{cite web | title=Ino Anastasia, wife of Tiberius II Constantine | last=Garland | first=Lynda | url=http://www.roman-emperors.org/ino.htm | work=De Imperatoribus Romanis}}</ref>.
 
Јован Ефески и Теофан Исповедник се категорични дека во тоа време царицата [[Елија Софија|Софија]] планирала по смртта на Јустин II да се омажи за Тибериј, со кого да ја управува заеднички империјата. Бракот на Тибериј и Ино сепак бил сериозна пречка за плановите на императорката и била причина сопругата и ќерките на Тибериј да западнат во немилост пред неа. Таа не дозволила на Ино и нејзините ќерки да се населат во [[Големата палата во КонстантинополЦариград|Големата палата]] во [[КонстантинополЦариград]]. Наместо тоа, тие биле сместени во една од поранешните резиденции на императорот [[Јустинијан I]]. Според [[Јован Ефески]], Тибериј секоја вечер ноќевал кај семејството.
 
Подоцна Ино и нејзините ќерки го напуштиле [[КонстантинополЦариград]] и се населиле во Дафнидиум, претходна нивна резиденција. Малку подоцна Ино се разболела и Тибериј го напуштил главниот град, за да биде крај неа.
 
== Царица ==
Ред 34:
Во септември [[578]] Јустин II го прогласил Тибериј за свој соимператор. Јустин II починал на [[5 октомври]] [[578]] и Тибериј II станал единствен владетел на империјата<ref name="sophia"/>. Јован Ефески известува дека по смртта на Јустин II, Софија го испратила патријарх [[Евтихиј Цариградски]] кај Тибериј II, за да го убеди да се разведе со Ино. Поранешната царицата му понудила на Тибериј II да се ожени со неа или за нејзината ќерка. Царот сепак категорично го отфрлил нејзиниот предлог<ref name="ino"/>.
Стравувајќи за животот на сопругата и своите ќерките, Тибериј II наредил тие да бидат донесени тајно во [[КонстантинополЦариград]]. Во една доцна вечер Ино и ќерките биле донесени преку моркси пат<ref name="PLRE"/>. Жените пристигнале неповредени, а Тибериј II наредил тие да бидат пречекани официјално од патријархот и од членовите на сенатот. Подоцна на специјална церемонија Ино била прогласена за царица и ја добила титулата [[августа]]<ref name="ino"/>.
 
Околу 580-та година Ино успешно се излекувала во Акве Калиде и во знак на благодарност ја подарила царската мантија на локалната црква. Во 584 година Аварите предводени од хан Бајан подложиле на опустошување Тракија и крајбрежјето и останале во лековитите Анхијалски бањи. Според византискиот историчар Теофилакт Симоката во една од црквите на градот Аварите ја пронашле пурпурната мантија на императорката Анастасија, а ханот Бајан ја облекол и се прогласил за император на Византија.
Ред 40:
Според Јован Ефески името Ино не доликувало на една христијанска царицата, бидејќи имало пагански потекло<ref name="constantina">{{cite web | title=Constantina, wife of Emperor Maurice | last=Garland | first=Lynda | url=http://www.roman-emperors.org/tina.htm | work=De Imperatoribus Romanis}}</ref>. Според грчката митологија Ино е ќерка на Кадмиум и Хармонија, идентификувана со божицата Левкотеја. Така новата царицата го добила името Анастасија, предложено од приврзаниците на сината партија. Конкурентската зелена партија го предложила името Елена<ref name="PLRE"/><ref name="constantina"/>.
 
Тибериј II починал на [[14 август]] [[582]] година и бил наследен од Маврикиј, вереник на ќерка му Константина. Бракот меѓу Константина и Маврикиј бил склучен во есента [[582]] година. Церемонијата подетално е опишана од [[Теофилакт Симоката]]. Константина ја добила титулата августа, а Анастасија и Софија продолжиле да се титулираат со истата титула.<ref name="sophia"/>. Јован Ефески споменува дека трите августки резидирале во [[Големата палата во КонстантинополЦариград|Големата палата]] во [[КонстантинополЦариград]].
 
Анастасија починала во [[593]] година и била погребана во [[Црква Свети Апостоли (КонстантинополЦариград)|црквата "Св. Апостоли"]] до нејзиниот сопруг<ref name="PLRE"/><ref name="ino"/>.
 
== Наводи ==