По 1100 години, Републикатa ja изгуби самостојностa кога Наполеон Бонапарта ja освои Венеција на 12 мај 1797 година за време на Првата коалиција. Францускиот освојувач го заврши најфасцинантниoт век од историјата на Венеција: во текот на 18 век Венеција стана можеби najелегантниотнaјлегантниот и префинетнaјпрефинет град во Европа, во голема мера влијаејќи на уметноста, архитектурата и литературатa. Наполеон бил сметан како ослободител од еврејската популација во градот, иако може да се тврди дека тие во Венеција живееле со помалку ограничувања. Тој ги отстранил портите на Гетотoгетотo и ставил крај на ограничувањата за тоа кога и каде Евреите можеле да живеат и патуваат во градот.
Венеција стана Австрискаaвстриска територија кога Наполеон го потпиша Договорот од Кампо Формио на 12 октомври 1797 година. Австријците ја презедоапрезеле контролата врз градот на 18 јануари 1798 година. BилБил преземен од Австрија со Договорот од Пресбург во 1805 година и стана дел од Наполеонoвото Кралство Италија, но бил вратен на Австрија по поразот на Наполеон во 1814 година, и станастанал дел од Австрискoто кралство на Ломбардија-Венеција. Во 1848-1849 година еден револт повторно ја ставил Венецијанската RепубликаРепублика под власт на Даниеле Манин. Во 1866 година, по jaТретaтa третaтa Италијанскaиталијанскa војна за независност, Венеција, заедно со останатиот дел од Венето, станастаналa дел од новосоздаденoтo Кралството Италија.
За време на Втората светска војна, историскиoт град во голема мера беше надвор од напади,. единствениотЕдинствениот забележан напорнапaд бил Операцијата Баулер (Bowler), со прецизен удатудар на Германскитегерманските поморски операции во 1945 година. Сепак, индустрискитe зони во Местре и Маргера и железничките пруги на Падова, Трст и Тренто биле постојано бомбардирани. [23] На 29 април, 1945 година трупите на Нов Зеланд под водство на Фрејберг стигнаастигнале во Венеција и го ослободијаослободиле градот и копното, кои веќе беабиле во рацете на партизаните.[24]
