Јарослав Сајферт: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
дополнување |
|||
Ред 1:
[[File:Jaroslav Seifert 1981 foto Hana Hamplová.jpg|thumb|Jaroslav Seifert 1981</br> photo Hana Hamplová]]
[[Податотека:Jaroslav Seifert 1931.jpg|мини|Сајферт со својата ќерка Јана, 1931 година]]
'''Јарослав Сајферт''' ([[23 септември]] [[
==Биографија==
Работел како новинар.
<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, Stub kuge. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 77-92.</ref>
==Творештво==
Сајферт зазема истакнато место не само во чешката поезија, туку нема никакво сомнение дека тој претставува еден од големите поети на [[20. век]]. Творештвото на Сајферт поминало низ две големи фази: во раните [[1920]]-ти, тој бил истакнат претставник на пролетерската поезија, а потоа, од средината на 1920-тите и еден од најистакнатите претставници на чешкиот поетски правец наречен „[[Поетизам|поетизам]]“. Во [[1930]]-тите, Сајферт суверено ги ползувал придобивките на разните европски „изми“, но сепак, изградил специфичен поетски јазик.<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 77.</ref>
<br />
Сајферт ја објавил првата збирка во [[1921]] година, со наслов „Градот во солзи“ и таа била воодушевено дочекана од критиката од редовите на [[Комунисти|комунистичката]] левица, на која ѝ припаѓал и Сајферт. Сепак, дури и во оваа збирка, неговите стихови не биле пропагандистички, туку тој ги прикажувал сликите од животот на [[Пролетеријат|пролетерите]], онака како што тој самиот го живеел. Во [[1923]] година, тој ја објавил втората збирка „Самата љубов“ во која отсуствувала пролетерската тенденција, поради што била гневно дочекана од левичарската критика. Имено, со исклучок на неколку пролетерски [[стих]]ови, збирката е целосно посветена на [[љубов]]та. Поради тоа, истакнатиот поет С. К. Нојман го обвинил Сајферт дека не е „идејно изграден“ и дека го напушта фронтот на класната борба. Но, од друга страна, истакнатиот чешки критичар Ф. К. Шалда го забележал сезнибилитетот на Сајферт и го споредил со ликовното дело на цариникот Русо.<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 78-80.</ref>
<br />
Во [[1924]] година, Сајферт го посетил Париз (придружуван од [[Карел Тајге]]), а во [[1925]] година се појавила неговата трета книга „На брановите на ТСФ“ (TSF се француските иницијали за безжичната врска и [[радио]]то) со која му се приклучил на поетскиот правец „поетизам“, којшто се одликувал со поезија посветена на „сите убавини на светот“ и во која преовладува духот на [[џез]]от, модерното, [[циркус]]от итн. Оваа збирка била напишана под влијание на патувањето во [[Париз]], каде што започнал да го преведува [[Гијом Аполинер]]. Со неа, Сајферт уште повеќе ги разбеснил своите партиски соборци, меѓутоа добил пофалби од конзервативниот антикомунистички критичар Фердинанд Пероутка.<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 80-81.</ref>
*„Свадбен пат“ (1925 год.);
*„Славејот пее лошо“ (1926 год.) <br />
Во 1924 година сајферт го презел своето прво патување во Франција. Ги преведувал Аполинер и Пол Верлен. Тој се вратил на својот мелодичен лиризам со „Збогум пролет“ (1937 год.)
<br /> *„Осум дена“ (1937 год.);
*„Изгаснете ги светилките“ (1938 год.);
Ред 24 ⟶ 30:
*„Моцарт во Прага“ (1951 год.);
*„Мајка“ (1954 год.)
*„Момчето и
*„Прага“ (1958 год.);
==Награди и признанија==
==Наводи==
Ред 38 ⟶ 44:
[[Категорија:Добитници на Нобеловата награда за литература]]
[[Категорија:Чешки писатели]]
[[Категорија:Родени во Прага]]
|