Борис I: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
сНема опис на уредувањето |
||
Ред 40:
[[Податотека:TzarBorisDidacticGospelConstantinePreslavski.jpg|десно|thumb|120px|Икона на цар Борис]]
По покрстувањето, Борис побарал дозвола од [[Цариградската патриаршија]] за самостојна Бугарска патријаршија (види: [[Бугарска православна црква]]), но му било откажано. Како резултат на тоа бугарскиот цар се обратил кон [[Рим]] за дозвола од папата. Бугарските пратеници биле пресретнати со голема радост во [[Ватикан]]. Главното прашање на бугарскиот владетел кон римскиот папа било прогласување на главата на Бугарската црква за патријарх. Така, во Бугарија биле испратени кардиналот [[Папа Формоз|Формоз Портуенски]], епископ [[Павле Популонски]] и свештеници. Борис својот избор го направил за [[Папа Формоз|Формоз Портуенски]]<ref>Portus — кардиналско епископско седалище от III в. в римското предградие Порто, обединено през 1986 г. с епархията на Санта Руфина</ref>, кој подоцна станал римски папа.
Во [[867]] година нови бугарски пратеници пристигнале во [[Рим]] со молба папата да го ракоположи Формоз за патриарх, но [[папа Николај I]] откажал. На [[13 ноември]] [[867]] година неочекувано Николај починал. Новиот [[папа Адријан II]] исто така не се согласил. Во Бугарија биле испратени други двајца епископи - Гримуалд Полимартиски и Доминик Тривенски<ref>Polymartium — антично епископско седалище в Лацио</ref>. Папата му понудил на Борис да избере архиепископ на Бугарија меѓу нив двајцата и Павле Популонски. Борис упатил ултимативно барање за бугарски архиепископот да биде ракоположен за ѓакон Марин или некој од кардиналите на папата, но и ова барање на Борис било одбиено по кое Борис ги прекинал бугаро-римските односи, враќајки ги римските пратеници назад со многу дарови.
| |||