Борис I: Разлика помеѓу преработките

 

==Бугарска црква==

 

По покрстувањето, Борис побарал дозвола од [[Цариградската патриаршија]] за самостојна Бугарска патријаршија (види: [[Бугарска православна црква]]), но му било откажано. Како резултат на тоа бугарскиот цар се обратил кон [[Рим]] за дозвола од папата. Бугарските пратеници биле пресретнати со голема радост во [[Ватикан]]. Главното прашање на бугарскиот владетел кон римскиот папа било прогласување на главата на Бугарската црква за патријарх. Така, во Бугарија биле испратени кардиналот [[Формоз Портуенски]], епископ [[Павле Популонски]] и свештеници. Борис својот избор го направил за [[Формоз Портуенски]]<ref>Portus — кардиналско епископско седалище от III в. в римското предградие Порто, обединено през 1986 г. с епархията на Санта Руфина</ref>, кој подоцна станал римски папа.

Во [[879]] година на патријаршискиот престол во [[Цариград]] седнал по втор пат патријарх [[Фотиј I Цариградски]] и свикал нов црковен собор. На [[24 декември]] [[879]] година Фотиевиот собор предвидел дека Цариградската патријаршија повеќе нема да устоличува во Бугарија дури да биде упатено слично барање. Во пракса тоа значело дека Бугарската црква станала автокефална (самостојна). На чело на бугарската црква застанал [[Јосиф I Бугарски]], архиепископ и прв бугарски патријарх, којшто ја спроведувал прословенската политика на Борис I, и подоцна на цар [[Симеон I]].

 

[[Податотека:Boris ktitor sv.naum ohrid.jpg|thumb|left|Како ктитор на манастирот Св. Наум покрај Охрид, фреска од 1806 година]]

 

 

 

== Надворешни врски ==