Борис I: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 17:
Во почетокот на неговото управување, [[Бугари]]те влегле во серија на неуспешни воени конфликти со Источнофранкиска империја, [[Византија]] и [[Хрватска]]. Византискиот император [[Константин Порфирогенит]] запишал на кратко за еден неуспешен поход на Борис во соседното [[Српско кнежевство]], при кој престолонаследникот [[Владимир Расате|Владимир]] заедно со дванаесет големи боили паднале во заробеништво. Тогаш, од тага по својот син, Борис бил принуден да склучи мир. Борис ги изгубил сите војни кои ги водел.
Во [[862]]-[[863]] година Борис I склучил воен сојуз со кралот [[Лудвиг II Германски]] и започнал да преговара со него за примање на
Како одговор на молбите на великоморавскиот кнез [[Ростислав]] во есента на [[863]] година, византиските сили повторно навлегле во бугарските земји. Зафатените на запад бугарски војски не можеле да пружат сериозен отпор на [[Византија]]. Започнале мировни преговори, чиј резултат бил склучениот мировен договор помеѓу Бугарија и Византија. Борис I се задолжил да го раскине својот сојуз со германскиот император и заедно со својот народ да го прифати [[Православие|православното христијанство]] од [[Цариградска патријаршија|Цариградската патријаршија]]. Бугарскиот владетел го прифатил христијанството речиси тајно за да избегне можни внатрешни конфликти во империјата.
Според
{{цитат|Се покрсти од Бога архонтот на Бугарија Борис, покрстен како МИхаил заедно со дадениот му од Бога народ во летото 6374 година}}
Ред 27:
Бугарскиот владетел го прифатил името на својот 24 годишен духовен татко, византискиот [[василевс]] [[Михаил III|Михаил]].
Веднаш по покрстувањето во земјата избувнал бунт во круговите на неколку незадоволни бугарски провинции. Главниот проблем се гледал во зголеменото византиско влијание во земјата. [[Бертински летописи|Бертинските
== Бугарската патриаршија ==
|