Борис I: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Ред 17:
Во почетокот на неговото управување, [[Бугари]]те влегле во серија на неуспешни воени конфликти со Источнофранкиска империја, [[Византија]] и [[Хрватска]]. Византискиот император [[Константин Порфирогенит]] запишал на кратко за еден неуспешен поход на Борис во соседното [[Српско кнежевство]], при кој престолонаследникот [[Владимир Расате|Владимир]] заедно со дванаесет големи боили паднале во заробеништво. Тогаш, од тага по својот син, Борис бил принуден да склучи мир. Борис ги изгубил сите војни кои ги водел.
 
Во [[862]]-[[863]] година Борис I склучил воен сојуз со кралот [[Лудвиг II Германски]] и започнал да преговара со него за примање на христијанството[[христијанство]]то во [[Бугарија]] од [[Рим]]скиот [[папа]]. За да го разруши овој сојуз, [[Византија]] во коалиција со [[Велика Моравија]] и [[Хрватска]] во [[863]] година започнала војна против Бугарија. За Борис I оваа војна била неуспешна и тоа го разнишало значително политичкото господство на Бугарите по средниот тек на [[Дунав]].
Како одговор на молбите на великоморавскиот кнез [[Ростислав]] во есента на [[863]] година, византиските сили повторно навлегле во бугарските земји. Зафатените на запад бугарски војски не можеле да пружат сериозен отпор на [[Византија]]. Започнале мировни преговори, чиј резултат бил склучениот мировен договор помеѓу Бугарија и Византија. Борис I се задолжил да го раскине својот сојуз со германскиот император и заедно со својот народ да го прифати [[Православие|православното христијанство]] од [[Цариградска патријаршија|Цариградската патријаршија]]. Бугарскиот владетел го прифатил христијанството речиси тајно за да избегне можни внатрешни конфликти во империјата.
 
Според целосноделумно уништениот [[натпис от Балши]], град кој денеска се наоѓа во близина на [[Белград (Албанија)|Берат]] во [[Албанија]] како и според Тадеуш Василевски и Моско Москов, Бугарите покрстувањето односно [[Христанизација на Бугарија|христијанизацијата]] на населението ја добиле во [[866]] година:
 
{{цитат|Се покрсти од Бога архонтот на Бугарија Борис, покрстен како МИхаил заедно со дадениот му од Бога народ во летото 6374 година}}
Ред 27:
Бугарскиот владетел го прифатил името на својот 24 годишен духовен татко, византискиот [[василевс]] [[Михаил III|Михаил]].
 
Веднаш по покрстувањето во земјата избувнал бунт во круговите на неколку незадоволни бугарски провинции. Главниот проблем се гледал во зголеменото византиско влијание во земјата. [[Бертински летописи|Бертинските Летописилетописи]] опишуваат како Борис со неколкумина верни поданици успеал не само да се спаси туку и да го задуши бунтот и ги зароби противниците. Кнезот ги казнил со смрт организаторите. Загинале 52 болјари со целите нивни родови. Според некои истражувачи станува збор за само 52 смртни пресуди.
 
== Бугарската патриаршија ==
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Борис_I