Античестичка: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
|||
Ред 16:
===Теорема на Диракова Дупка ===
{{quote box|quote=... развојот на [[квантна теорија за полето|квантната теорија за полето]] го направила непотребно разбирањето за античестици како дупки, иако тоа се задржува во повеќе учебници.|source=[[Стивен Вајнберг]]<ref>{{cite book|last=Weinberg|first=Steve|title=The quantum theory of fields, Volume 1 : Foundations|isbn=0-521-55001-7|pages=14}}</ref>|width=300px}}
Решенија на [[Диракова равенка|Дираковата равенка]] содржеле негативни енергетски квантни состојби. Како резултат на тоа, електрон би можел секогаш да зрачи енергија и да премине во состојба на негативна енергија. Уште полошо, би можел да зрачи бесконечни количества на енергија, бидејќи постоеле бесконечно многу негативни енергетски состојби. За да не се случи оваа нефизичка ситуација, Дирак предложил “море” од електрони со негативна енергија која ја исполнува вселената, кои веќе ги окупираат сите можни пониско-енергетски состојби, така да ниеден друг електрон не може да премине во таква состојба. (поради принципот на Паули за исклучок). Понекогаш некоја од овие негативно-енергични честички би можела да се движи надвор од ова [[Дираково море]] за да стане позитивно-енергична честица. Но во тој случај би оставила “[[електронска дупка|дупка]]” во морето која би се однесувала како позитивно-енергичен електрон со спротивен полнеж. Овие тој ги разбрал како “електрони со негативна енергија” и се обидел да ги идентификува со протон во неговиот труд “Теорија за Електрони и Протони” во 1930г.
<ref>
{{cite journal
Ред 25:
|volume=126 |issue= 801|pages=360–365
|doi=10.1098/rspa.1930.0013
|bibcode = 1930RSPSA.126..360D }}</ref>
Ова укажувало на бесконечен негативен полнеж на вселената – проблем за кој Дирак бил свесен. Тој се обидел да објасни дека тоа треба да го разбереме како нормална состојба на нула полнеж. Друга тешкотија била разликата во масата на електронот и протонот. Дирак се обидувал да објасни дека ова е поради електромагнетните заемодејства со „морето“, се додека [[Херман Вејл]] не докажал дека теоријата на дупка е целосно симетрична кај негативните и позитивните полнежи. Дирак исто така предвидел реакција {{Subatomic particle|Electron}} + {{Subatomic particle|Proton+}} → {{Subatomic particle|Photon}} + {{Subatomic particle|Photon}}, каде електрон и протон се анихилираат за да се добијат два фотона. [[Роберт Опенхајмер]] и [[Игор Там]] докажале дека ова би предизвикало да обичната материја исчезнува пребрзо. Една година подоцна, во 1931, Дирак ја изменил својата теорија и ја открил честицата позитрон – нова честица со иста маса како електронот. Откритието на оваа честица следната година ги побило противречностите во неговата теорија
Но сепак останува проблемот на бесконечниот полнеж на вселената. Исто така, сега знаеме дека [[бозон]]ите исто така имаат античестички, но бидејќи бозоните не го следат принципот за исклучок на Паули (само фермионите го прават тоа) теоријата за дупка не важи за нив. Унифицираното толкување на античестичките е присутно и во квантната теорија за полето, која ги решава овие два проблема.
==Анихилација меѓу честица и античестица ==
| |||