Мирча Елијаде: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 140:
Во 1966 година, Мирчеа Елијаде станува член на [[Американска академија на уметностите и науките|Американската академија на уметностите и науките]].<ref name="Biografie in Handoca"/> Работел како главен уредник во [[Макмилан Паблишерс]] на ''Енциклопедија на религијата'', и во 1968 година, предавал историја на религиите на [[калифорнискиот универзитет Санта Барбара]].<ref name="ReferenceA">Oişteanu, "Mircea Eliade şi mişcarea hippie"</ref> Во тој период Мирчеа Елијаде ја завршува својата ''Историја на религиозните мисли'', која ги групира неговите оригинални толкувања на религиозната историја.<ref name="vilasanjpaseo"/> Патува надвор д САД во [[Марбург]] (1960) и ги посетува [[Шведска]] и [[Норвешка]] (1970).<ref name="Biografie in Handoca"/>
=== Последните години и смртта ===
Елијаде бил жестоко нападнат од печатот на [[романската Комунистичка партија]], главно од весникот ''[[Романија либера]]'', кој го опишува како идеолог на "Железна гарда" [[Народен непријател|непријател на работничката класа]], апологет на дитаторот Салазар.<ref>''România Liberă'', ''passim'' September–October 1944, in Frunză, p.251</ref> Меѓутоа, режимот тајно се обидувал да ја стекне неговата и поддршката на Сиорна: вдовицата на [[Хаиг Актеријан]], театарски директор [[Мариета Садова]], била пратена во Париз со цел да воспостави контакт со нив двајцата.<ref name="tismetern">[[Vladimir Tismăneanu]], ''Stalinism pentru eternitate'' (Romanian translation of ''Stalinism for All Seasons''), [[Polirom]], Iaşi, 2005, p.187, 337. ISBN 973-681-899-3</ref> Иако тоа било планирано од романски официјални лица, Although the move was planned by Romanian officials, нејзините средби биле искористени како обвинителни докази во февруари во 1960 година на судењето за предвство (главни обвинети биле [[Константин Ноика]] и [[Дину Пилат]]).<ref name="tismetern"/> Романската тајна полиција [[Секуритате]], го опишува Елијаде како шпион за британските [[тајни служби]] и како поранешен агент на Гестапо.<ref name="zfscriit">Alexandru Popescu, [http://www.zf.ro/articol_109162/alexandru_popescu__ix___scriitorii_si_spionajul.html "Scriitorii şi spionajul" ("Writers and Spying")], in ''[[Ziarul Financiar]]'', January 26, 2007; retrieved November 8, 2007 {{ro icon}}</ref>
<!-- ++
He was slowly [[Rehabilitation (Soviet)|rehabilitated]] at home beginning in the early 1960s, under the rule of [[Gheorghe Gheorghiu-Dej]].<ref>Frunză, p.448–449</ref> In the 1970s, Eliade was approached by the [[Nicolae Ceaușescu]] regime in several ways, in order to have him return.<ref name="vilasanjpaseo"/> The move was prompted by the officially sanctioned nationalism and Romania's claim to independence from the [[Eastern Bloc]], as both phenomena came to see Eliade's prestige as an asset. An unprecedented event occurred with the interview that was granted by Mircea Eliade to poet [[Adrian Păunescu]], during the latter's 1970 visit to Chicago; Eliade complimented both Păunescu's activism and his support for official tenets, expressing a belief that
<blockquote>the youth of Eastern Europe is clearly superior to that of Western Europe. [...] I am convinced that, within ten years, the young revolutionary generation shan't be behaving as does today the noisy minority of [[New Left|Western contesters]]. [...] Eastern youth have seen the abolition of traditional institutions, have accepted it [...] and are not yet content with the structures enforced, but rather seek to improve them.<ref>Eliade, 1970, in [[Paul Cernat]], "Îmblânzitorul României Socialiste. De la Bîrca la Chicago şi înapoi" ("The Tamer of Socialist Romania. From Bîrca to Chicago and Back"), part of Paul Cernat, Ion Manolescu, Angelo Mitchievici, Ioan Stanomir, ''Explorări în comunismul românesc'' ("Forays into Romanian Communism"), [[Polirom]], Iaşi, 2004, p.346</ref></blockquote>
| |||