→Интернирање и дипломатска служба
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
|
Откако заминал од Лондон, бил преместен како [[секретар за печат]] (подоцна културно аташе) во романската амбасада во [[Португалија]],<ref name="pcommare"/><ref>''Biografie'', in Handoca; Nastasă, p.442</ref><ref name="cavrcitim">[[Cătălin Avramescu]], [http://www.dilemaveche.ro/index.php?nr=135&cmd=articol&id=3508 "Citim una, înţelegem alta" ("We Read One Thing and Understand Another")], in ''[[Dilema Veche]]'', Vol. III, August 2006; retrieved January 28, 2008 {{ro icon}}</ref><ref name="mlimpost">[[Michael Löwy]], [http://assr.revues.org/document3128.html Review of Daniel Dubuisson, ''Impostures et pseudo-science. L'œuvre de Mircea Eliade''], in [http://assr.revues.org/ ''Archives de Science Sociale et Religion''], 132 (2005) {{fr icon}}; retrieved January 22, 2008</ref> каде што бил како дипломат на [[државната Железна гарда]] и на режимот на [[Јон Антонеску]]. Неговата канцеларија ширела пропаганда во корист на ромунската држава.<ref name="pcommare"/> Во февруари 1941 година, неколку седмици по крвавиот [[Бунт на гардата и погром во Букурешт|бунт на гардата]] сузбиен од Антонеску, во [[Национаниот театар во Букурешт]] била поставена ''Ифигенија'' — пиесата наскоро поттикнала сомнежи дека е инспирирана од идеологијата на Железната гарда и дека нејзиното поставување на програма е обид на гардата за субверзија.<ref name="aoamniotica"/>
Во 1942 година, Елијаде пишува книга во која ја фали ''[[Нова држава(Португалија)|новата држава]]'', воспоставена во Португалија од [[Антонио де Оливеира Салазар]],<ref name="mlimpost"/><ref name="mesalaz">Eliade, ''Salazar'', in "Eliade despre Salazar" ("Eliade on Salazar"), ''[[Evenimentul Zilei]]'', October 13, 2002</ref><ref>Ellwood, p.90</ref> изјаснувајќи се дека "Салазаровата држава, христијнството и [[Тоталитаризам|тоталитаризмот]] се засноваат на љубов".<ref name="mesalaz"/> На 7 јули истата година, бил примен лично од Салазар, кој пак го задолжил Елијаде да го предупреди Антонеску да ја повлече [[романската армија]] од [[Источен фронт(Втора светска војна)|Источниот фронт]] ("
Во есента 1943 година, отпатувал во [[Германска окупација на Франција за време на Втората светска војна|окупирана Франција]], каде што му се придружил на [[Емил Сиоран]], се среќавал со [[Жорж Димезил]] и со [[Колаборационизам|колаборационистичкиот]] писател [[Пол Моран]].<ref name="pcommare"/> Тогаш се пријавил за лектор на [[Универзитет во Букурешт|Универзитетот во Букурешт]], но отпаднал од трката оставајќи ги [[Константин Ноика]] и [[Ион Зафиреску]] да се борат за тоа работно место.<ref>Nastasă, p.442–443</ref> Во своите лични белешки Елијаде напишал дека не се интересирал веќе за тоа место зашто по патувањата во странство бил убеден дека има "нешто значајно да каже" и дека не може да функционира ограничен од една "минорна културa".<ref name="pcommare"/> За време на војната, Елијаде патувал во [[Берлин]], каде што го запознал контроверзниот политички теоретичар [[Карл Шмит]],<ref name="vilasanjpaseo"/><ref name="pcommare"/> и често ја посетувал [[Шпанија во време на Франко|франкистичка Шпанија]], каде што во 1944 година присуствувал на научен конгрес во [[Кордоба, Шпанија|Кордоба]].<ref name="pcommare"/><ref name="jgspania">Joaquín Garrigós, [http://www.dilemaveche.ro/index.php?nr=191&cmd=articol&id=6740 "Pasiunea lui Mircea Eliade pentru Spania" ("Mircea Eliade's Passion for Spain")], in ''[[Dilema Veche]]'', Vol. IV, October 2007; retrieved January 21, 2008 {{ro icon}}</ref><ref name="aoopium">[[Andrei Oişteanu]], [http://www.revista22.ro/html/index.php?nr=2007-05-11&art=3719 "Mircea Eliade, de la opium la amfetamine" ("Mircea Eliade, from Opium to Amphetamines")], in ''[[22 (magazine)|22]]'', Nr. 896, May 2007; retrieved January 17, 2008 {{ro icon}}</ref> За време на тие патувања во Шпанија, Елијаде ги запознал филозофите [[Хозе Ортега и Гасет]] и [[Еугени д’Орс]]. Се спријателил со Д’Орс и се сретнал неколкупати со него по војната.<ref name="jgspania"/>
| |||