|
Трајноста на листовите кај зимзелените растенија се движи од неколку месеци (постојано растат нови како што паѓаат старите листови) до неколку децении (над 30 години кај [[долговечен бор|долговечниот бор]]).<ref>Ewers, F. W. & Schmid, R. (1981). Longevity of needle fascicles of ''Pinus longaeva'' (Bristlecone Pine) and other North American pines. ''Oecologia'' 51: 107–115</ref>
ne
== Причини за зимзеленоста и листопадноста ==
[[Податотека:Forest Pelister.jpg|right|мини|десно|250п|[[Молика|Молики]] во [[национален парк|националниот парк]] [[Пелистер]]]]
Листопадните [[дрво (растение)|дрва]] ги губат листовите за да се приспособат на студената или сува сезона. Највеќето растенија од [[тропска дождовна шума|тропските дождовни шуми]] се сметаат за зимзелени, постепено менувајќи си ги листовите во текот на годината, додека пак видовите во сезонски суви предели можат да бидат или зимзелени или листопадни. Растенијата од топлата [[умерена клима]] исто така се претежно зимзелени. Во постудените климатски појаси бројот на зимзелени растенија е помал, а предоминираат [[иглолисни растенија|иглолисните]] (четинари) бидејќи [[цветно растение|широколисните]] растенија не можат да истрпат големи студови под -30 °C.
На места каде има причина за листопад (на пр. студена или сува сезона), зимзеленоста претставува прилагодување на ниските количества на хранливи материи. Листопадните дрва ги губат хранливите материи со листопадот. На потоплите места, некои видови на [[борови]] и [[чемпреси]] живеат на сиромашна почва и вознемирено тло. Родот на [[рододендрон]]ите содржи многу широколисни зимзелени растенија, од кои неколку вида растат во стари шуми, но обично се среќаваат на висококисела почва каде растенијата немаат толку хранливи материи на располагање. Во [[тајга|тајгите]] е престудено за брзо разлагање на органските материи во почвата, па затоа хранливите материи се пооскудни и почвата попогодна за зимзелени растенија.
Во умерените климатски подрачја, зимзелените растенија се самоподдржуваат во опстанокот: паднатите суви иглички содржат поголем сооднос на јаглерод и азот од листопадните листови, а со тоа ја прават почвата покисела, со помалку азот. Овие услови се најповолни за зимзелените растенија, па затоа тие се намножуваат за сметка на листопадните, кои потешко успеваат во истите прилики. Покрај ова, постоечките зимзелени дрва им даваат засолниште на младите растенија и со тоа им помагаат да го претрпат студот и сушата.<ref>Aerts, R. (1995). [http://www.falw.vu.nl/nl/Images/Aerts1995_tcm19-94783.pdf The advantages of being evergreen.] ''Trends in Ecology & Evolution'' 10 (10): 402–407.</ref><ref>Matyssek, R. (1986) Carbon, water and nitrogen relations in evergreen and deciduous conifers. ''Tree Physiology'' 2: 177–187.</ref><ref>Sobrado, M. A. (1991) Cost-Benefit Relationships in Deciduous and Evergreen Leaves of Tropical Dry Forest Species. ''Functional Ecology'' 5 (5): 608–616.</ref>
Зимзелените и листопадните растенија страдаат од исти болести и штетници, но долгорочните последици од загадувањето на воздухот, пепелот и отровните материи се поштетни за зимзелените.
[[Податотека:Live oak Georgetown.jpg|right|thumb|300px|Јужен зимзелен даб (''Quercus virginiana'') во зима.]]
| 