Езекил (игумен): Разлика помеѓу преработките

Пашата многу се налутил на ваквиот навредлив одговор на игуменот и сакал по секоја цена да го ликвидира. Го повикал Столета од Жилче (Жилечки ) кој служел како измеќарветен во лешочкиот манастир и му рекол да му каже на игуменот дека аргатите кои вршеле во чивлик се закарале, дури и се степале, па од голем бес го запалиле пожнеаното жито. Кога го слушнал тоа, Аџи Езекил веднаш ја облекол мантијата, го зел крстот направен од чесно дрво и скршнал низ Сливовото сокаче, за да стигне што побрзо до чифлигот и да ги смири аргатите. Но, само што стигнал до Долни Ливади под Лешок, бил сардисан од сите страни од луѓето испратени од пашата, го фатиле и легнале на земја под еден лешник да го заколат. Но, никако не можеле да го заколат, бидејќи на вратот го носел крстот направен од чесно дрво. Откако му го извадиле крстот, убијците го заклале, но не заминале се додека аџи Езекил не ја испуштил душата.

Никој од селаните не смеел да се приближи и да го земе мртвото телото на игуменот, бидејќи се плашеле од пашата.

Го зел мртвото тело на игуменот во раце и го однел во манастирот, gо погребале пред Долните сараи.

Кога разбрал пашата од Ратае дека Симче Кубур го зел телото од игуменот и го однел во Лешочкиот манастир, наредил Симчета да го донесат во Ратае. Когај го донеле Симчета у Ратае го затвориле во кулата и така го држеле цела недела, без да го судат.