Шеријат: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 446:
Според професорот по право Х. Патрик Глен на Универзитетот Мекгил "Денес се вели дека dhimmi се" исклучени од специјално муслиманските привилегии, но од друга страна тие се исклучени од специјалните муслимански обврски, додека (и тука постојат јасни паралели со западните јавно и приватна закон постапка на странци - Fremdenrecht, состојбата на странци), или останатото, муслиманската и dhimmi се еднакви во практичноста на целиот закон на имотот и на договори и обврски "<ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции во светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 219.</ref>.
Класичниот шеријат ги приклучуваше верските закони и судовите на [[христијани]], [[Евреи]] и [[хиндуси]], како што се гледа во почетокот на [[калиф]]от, [[ел-Андалуз]], индискиот потконтинент и Отоманскиот милет систем –([[Милет]] е термин за верски заедници во [[Отоманската Империја]])..<ref name=Weeramantry-138>{{Harv|Weeramantry|1997|p=138}}</ref><ref name=Sachedina>{{Cite book|title=The Islamic Roots of Democratic Pluralism|first=Abdulaziz Abdulhussein|last=Sachedina|year=2001|publisher=Oxford University Press|isbn=0195139917|ref=harv|postscript=<!-- Bot inserted parameter. Either remove it; or change its value to "." for the cite to end in a ".", as necessary. -->{{inconsistent citations}}}}</ref> Во средновековните исламски општества, [[кадија]]та (исламски судии) обично не може да се меша во работите на не-муслиманите, освен ако страните доброволно изберат да им се суди според исламскиот закон, па така dhimmi заедници кои живеале во исламските држави обично имале свои сопствени закони независно од шеријатскиот закон, како на пример Евреите, кои имаа свои Halakha судови. <ref>{{Cite book|title=Under Crescent and Cross: The Jews in the Middle Ages|author=Mark R. Cohen|publisher=[[Princeton University Press]]|year=1995|isbn=069101082X|page=74|url=http://books.google.com/?id=fgbib5exskUC&printsec=frontcover&dq=cohen+Under+Crescent+and+Cross&q|accessdate=2010-04-10|authorlink=Mark R. Cohen|ref=harv
На не-муслиманите им беше дозволено да се вклучат во одредени практики (како што е потрошувачката на алкохол и свинско месо), кои обично беа забранети од страна на исламскиот закон. Зороастриец "самобрачност", кои биле сметани инцестуозно според шеријатот, исто така беа толерирани. Ибн Казим (1292-1350) сметал дека не-муслиманите имале право на ваквите практики, откако тие не можеа да бидат претставени на шеријатските судови и верските малцинства го прифатија тоа. Оваа одлука беше основана на преседанот дека пророкот Мухамед не ги забранува, така како самобрачно меѓу Zoroastrians одошто да стапаш контакт со Zoroastrians и знаејќи за оваа практика.<ref>{{Cite book|title=Islam and the Blackamerican: looking toward the third resurrection|author=Sherman A. Jackson|publisher=Oxford University Press |year=2005 |isbn=019518081X |page=144 |url=http://books.google.com/?id=nprKYM8sleYC&pg=PA144&dq=ankiha+fasida#v=onepage&q|accessdate=2010-04-10|ref=harv}}</ref>Религиозните малцинства исто така беа слободни да прават што сакаат во своите домови, под услов тие јавно да не се вклучат во недозволена сексуална активност на начин на кој може да се загрози јавниот морал.<ref>{{Cite book|title=Islam and the Blackamerican: looking toward the third resurrection|author=Sherman A. Jackson|publisher=Oxford University Press |year=2005 |isbn=019518081X |page=145 |url=http://books.google.com/?id=nprKYM8sleYC&pg=PA144&dq=ankiha+fasida#v=onepage&q|accessdate=2010-04-10|ref=harv|postscript=<!-- Bot inserted parameter. Either remove it; or change its value to "." for the cite to end in a ".", as necessary. -->{{inconsistent citations}}}}</ref>
| |||