Константин V Копроним: Разлика помеѓу преработките

Константин V Копроним бил син на Лав III Исавријанин и [[Марија (сопруга на Лав III Исавријанин)|Марија]]. Тој бил оженет за Чичак (Ирина Хазарска), ќерка на хазарскиот хан како сојузник на империјата против Арапите[[Арапи]]те и Бугарите[[Бугари]]те.

Набргу по стапување на престолот, Константин V се соочил со граѓанска војна ([[741]]-[[743]]), која започнала поради незадоволството на иконоборската политика на царот. Додека Константин V започнал воена кампања против [[Арапи]]те во [[Мала Азија]] во 741/2 година на чело со [[Хишам ибн Абд ал-Малик]], стратегот Артавазд Иконољубец, кој бил сопруг на неговата сестра [[Ана (сопруга на Артавазд Иконољубец)|Ана]], се прогласил за император во [[Тракија]] и на темата Опсикион, со поддршка на ерменските единици, при кое Константин бил принуден итно да се врати назад за да собере војници во [[Анадолија]]. Артавазд бил поздравен од народот во [[Константинопол]], каде официјално бил крунисан за император. Во овој период започнала обнова на почитувањето на иконите, кое дополнително го подобрил неговиот имиџ пред населението. Сепак, поголемиот дел од азиските армии останале на страната на Константин и кон средината на 743 година тој успеал да го порази на узурпаторот и истата година [[Артавазд Иконољубец]] бил симнат од престолот и ослепен. Задушувањето на бунтот кон крајот на [[743]] година било проследено со голем терор и масовни егзекуции.

Како и својот татко така и Константин V бил приврзаник на иконоборството и ги прогонувал приврзаниците кои ги почитувале иконите. Во текот на неговото владеење биле уништени голем број на реликви и манастири. Тој всушност се покажал и поголем фанатик во иконоборството од неговиот татко Лав. Поради неговата политика на непријателство и насилство кон дел од црквата тој е познат со прекарот "''Копроним''" (од ''kopros'' "измет", и ''onoma'' "име") кое му било измислено од верските му противници.

Во [[754]] година Константин V свикал собор на кој 350 епископи биле принудени да присуствуваат, но [[Рим]], [[Ерусалим]], [[Антиохија]] и [[Александрија]] одбиле да пратат претставници. По ова била донесена одлука од страна на императорот против иконите која епискпите биле принудени да ја потпишат. На соборот донесена одлука за строга забрана на култот на иконите. Наредено било нивно целосно уништување. Наместо да се цртаат светители, црквите почнале да се украсуваат со птици, цвеќиња и овошје. Во 766 година Константин V дошол во судир со неговиот патријарх, поради што го обезглавил и на негово место го поставил [[Никита I Цариградски]]. Козма Александриски, Теодор Антиоиски и Теодор Ерусалимски биле бранители на светите икони во заедница со Рим.

Неуморен и талентиран, Константин V започнал неколку офанзивни кампањи против ослабениот Арапски калифат. Така во [[746]] година тој успеал да ја освои Северна [[Сирија]], а следната година арапската флота била поразена од византиската кај островот [[Кипар]], кој подоцна бил повторно присоединет кон империјата. Во 752 година императорот започнал нова успешна кампања против Арапите во Малатија, достигнувајќи до Горен [[Еуфрат]]. Во тој дел од империјата биле пренесени голем дел од заробените [[Словени]] од Балканскиот полуостров. Во текот на 770 година Арапите повторно упаднале во [[Мала Азија]] но уште еднаш биле поразени, но по ова тие започнале напади и грабежи во Кипар.

Константин V започнал да формира нова административната поделба на империјата и ја подобрил ефикасноста на теренската армија, создавајќи нови поделби - [[тагма|тагми]].

Поради обврските главно со конфликтите на Балканот[[Балкан]]от и [[Мала Азија]], Константин V ја оставил во заден план заштитата на териториите во Италија, каде во 751 година Равена била заземена од Ломбардија. Кон крајот на неговото владеење Ломбардите го освоиле градот [[Рим]], кој никогаш повеќе не се вратил под власта на Византија.

Во периодот помеѓу 756 и 775 година Константин V организирал вкупно девет походи против [[Прво бугарско царство|Дунавска Бугарија]] со цел нејзино уништување. Во 756 година ги поразил бугарските војски предводени од [[Кормисош]], кај тврдината Бурдизон која во чест на победата била преименувана во ''Булгарофигон''. Во истата година организирал втор поход со пешадија во [[Тракија]] и со флота по [[Дунав]]. Кај тврдината Маркели, успеал да ја порази бугарската војска на [[хан Винех]], по кое бугарскиот владетел склучил мировен договор со царот, според кој требало да ги испрати деца како заложници во [[Константинопол]].

Во 759 година започнал третиот поход, но византиската војска била поразена во [[Битка кај Ришкиот превој|битката кај Ришкиот превој]], по кое бил принуден да се повлече. Одбивањето на бугарскиот хан да ги преследува византиските војски во [[Тракија]], довело до негова детонација од престолот.

Во 763 година Константин V го организирал четвртиот поход во кој учество зела флота од 800 бродови, додека пешадијата пак, која навлегла во [[Тракија]] била предводена од самиот император. На 30 јуни 763 година, бугарската армија на чело со [[хан Телец]] била поразена во рамнината кај Анхиало. Дел од Бугарите биле заробени, одведени во Цариград за да го красат триумфот на императорот, а потоа убиени од толпата.

Во 765 година византискиот император го започнал петтиот по ред поход против [[Бугарија]]. Кон делтата на Дунав испратил две илјади, а самиот Константин со пешадијата се утврдил кај Веригава. Новиот бугарски [[хан Сабин]] побарал мировен договор, но императорот овој предлог го одбил. Пред битката ненадејно започнала голема бура која ја разбила византиската флота и војната завршила. Новиот предлог на бугарскиот хан за склучување мир со Византиската империја го чинело престолот. Шестиот поход на Константин V започнал во [[768]] година, кога неговите војници стигнале длабоко во внатрешноста на државата, но биле пресретнати од голем и жесток отпор и византиските сили биле принудени да се повлечат.

Во [[774]] година Константин V организирал седми поход против Бугарија, кога со 2000 флота заминал во [[Варна]], но истиот поход одлучил да го прекине. Истата година императорот го организирал и осмиот поход, првично успешен, но прекинат откако кај [[Месемврија]], флотата на Византијците била зафатена од морска бура.

Константин V Копроним добил тајна порака од бугарскиот [[хан Телериг]] во која го известил дека поради нестабилната положба во власта ханот планира да избега во Византија. Гледајќи можност да ги зголеми немирите во бугарската држава, императорот Константин сакал да испрати на Телериг список со византиски тајни агенти кои ќе придонесат во неговото бегство во Византија. Но, по нивното пристигнување бугарскиот хан наредил да бидат сите уапсени и погубени. Како што пишува во хрониките на Теофан Исповедник "''Кога го слушна ова, Константин откорни голем дел од побелената му коса''".