Битка кај Хелиополис: Разлика помеѓу преработките

Обединетата муслиманско-арапска армија, во времето кога се соочила со римската армија, била предводена од страна на [[Амр ибн Алас]]. Исто како со [[Сирија]], така [[Византија]] го изгубил и [[Египет]] кој бил економски највредна провинција во империјата, веднаш по анадолија[[Анадолија]]. Битката кај Хелиополис се одржала некаде од почетокот до средината на [[јули]] [[640]], во близина на античкиот град [[Хелиополис]], каде муслиманските сили имале околу 15,000 воојска на чело со [[Амр ибн Алас]], додека византиските сили пак биле околу 20,000 под раководство на Теодор, како командант на сите византиски сили во [[Египет]]<ref name=butler/.

Византиската војска можела да одговори многу порано на муслиманската инвазија, но причините зошто не реагирала навреме, не се познати.<ref name=gibbon>[http://www.ccel.org/g/gibbon/decline/volume2/chap52.htm ''The Decline And Fall Of The Roman Empire'' by Edward Gibbon], Chapter LI.</ref>. Иако дел од историчарите, како Балтер, како главни виновници ги обвинуваат христијанските Копти и неспособноста на византиските генерали да се справат со брзиот пад на Египет, историчарот Гибон се насочува кон супериозноста на карактерот на муслиманскиот лидер во Египет<ref name=gibbon/>.

Без разлика на грешките на византиските генерали, вклучувајќи го секако и Теодор, скоро сите историчари се согласни дека Амр направил брилијантна битка кај Хелиополис. Така, кога византиската војска започнала да се приближува, Амр својата ја поделил на три посебни единици, со еден одред под команда на доверливиот командант Кариџа. Оваа единица започнала со својата задача кон исток околу околните ридови, каде успеала да се сокрие. Оваа единица требало да остане скриена додека Римјаните ја започнат битката, по кое тие требало да го нападнат византиското крило од зад грб. Вториот одред заминал кон југ, место кое требало да се искористи за бегство доколку битката започне да пропаѓа. Така кога византиските сили започнале со нападот, тие биле целосно изненадени од одредот на Јариџа. Теодор од друга страна го игнорирал муслиманското придвижување на коњаницата. Во нападоттнападот, меѓу византиските сили започнал да владее хаос, каде војниците на Теодор се обиделе да побегнат кон југ, но таму биле пресретнати од третиот одред, кој бил поставен таму за само таква намена. Така, византиската армија доживеала голем пораз.