Википедија:Вовед: Разлика помеѓу преработките
Избришана содржина Додадена содржина
с Отстрането уредувањето на 212.158.180.44 (разговор), вратено на последната верзија на 79.126.227.205 |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
{{Ве молиме оставете го овој ред ваков како што е}}
[[File:Boris Domagoj Biletic.jpg|thumb|Борис Домагој Билетиќ, 2015 год.]]
Борис Домагој Билетиќ е роден на 22 март [[1957]][[Категорија:Родени во 1957 година]]. година во [[Пула]]. По завршена гимназија и Педагошка академија во родниот град, дипломирал, магистрирал и докторирал на Филозовскиот факултет на Универзитетот во [[Загреб]]. Живее во Ровињ каде е директор на Градската библиотека Матија Влачиќ Илирик.
Освен [[поезија]], во многубројната домашна и странска периодика од втората половина на 70. Години на [[20 век|ХХ век]], започнувајќи во пулскиот Книжевен клуб и часопис “На истарскиот борец” / “Ибор”, објавува критики, огледи, студии и преводи од [[италијански]] и [[германски]]. Поезијата му е изведувана и на Третиот програм на Хрватското радио, во емисијата Гласна поезија (Poezija na glas). Со сликарот Здравко Милиќ (Мала лирска Хроника, 1989.), и Бруно Масцарели (Истарски ракописи - Caligrafie istriane, 1998.) коавтор е на две графичко-поетски мапи. Застапен е во некои домашни и странски антологии на хрватското поетско творечко милје: Мирјана Стрчиќ (Хрватска поезија во XIX и XX век – [[Истра|Истарска]] песнарка, Пула 1989/(Hrvatsko pjesništvo Istre 19. i 20. stoljeća – Istarska pjesmarica, Pula 1989.), Анте Стамаќ – Иво Санадер ( Во овој страшен час, Сплит 1992., Загреб 1994.), Луција Даниелевска (Жив извор, Варшава, 1996. / Żywe źradla, Warszawa 1996.), Јосип Братулиќ, Стјепан Дамјановиќ, Винко Брешиќ, Божидар Петрач ...(Мила ни си ти единствена..., Загреб 1998. / Mila si nam ti jedina..., Zagreb 1998.), Божидар Петрач ( Хрватска велигденска лирика: од Крањчевиќ до денес, [[Загреб]] 2001. / Hrvatska uskrsna lirika: od Kranjčevića do danas, Zagreb 2001.), во книжевни лексикони , панорами и слично. Забележен е во историскиот преглед на Хрватската литература од Дубравко Јелчиќ ([[Загреб]] [[2004]].). Одделни песни или циклуси се преведени на петнаесет јазици.
Како уредник потпишува бројни изданија, најчесто од подрачјето на убавата книжевност. До [[1990]]. е член на уредништвото на часописот за литература “Истра” (Пула), Уредничкиот совет за издаваштво “Истра низ векови”; во исто време работен член на Чаковечкиот собор.
Иницијатор е и од основање од [[1996]]. Година главен и одговорен уредник на пулското списание за литература, културолошки и општествени теми “Нова Истра”. Член е на Друштвото на хрватските писатели (Društvо hrvatskih književnika) од [[1988]], и на неговата управа во тек на три мандати и претседател од [[1990]]. - [[1993]]., Хрватското културно друштво “Фрањо Главиниќ” од Ровињ, како и еден од иницијторите на ровињските “Шољанови денови”. [[1997]]. година е гост-писател на меѓународната Загрепска славистичка школа. Меѓународната книжевна манифестација “Пулски денови на есеи” / “Pulski dani eseja” ги основал [[2003]]. . Учествувал на бројни меѓународни и домашни фестивали и литературни собори.
Добитник е на книжевната награда: “Млада Струга” во рамки на манифестацијата [[Струшки вечери на поезијата]], [[Македонија]], [[1984]]., “Факелот на молкот”/ “Zublja šutnje”, “Тин Ујевиќć” (1997.; Работи на некрополата), австрисктото издавачка куѓа “Kultur Kontakt” / “Kultur Kontakt” (2002.; Бартуљско јаболко), “Јулије Бенечиќ” (2008.; Пристрасен читател, I-II); награди/плакети Св. Квирин (2012.; за севкупен допринос на хрватската поетско творештво), “Фран Галовиќ” (2013.; Истарски писатели и хоризонти: регионализам, идентитет и хрватската литература на Истра под фашизмот) и тн. За култрурната работа и културната дејност е одликуван со Редот на Даница хрватска со ликот на [[Марко Марулиќ]] (1996.) и награден е со Медаља на Град Ровињ (1997.).
| |||