Во Шпанија пристигнува во октомври 1936 година. Упатен е на југот на Шпанија, на фронтот во [[Кордоба]]. По формирањето на Балканската чета во составот на 14-та интернационалнабригадаинтернационална бригада,ggggggggggggggggggggggов Бауман е назначен за политички секретар и е упатен на фронтот кај Гвадалахара. Во мај 1937 година се формира баталјонот „Ѓуро Ѓаковиќ“, а Демниевски е назначен за негов командант. По завршувањето на тешките воени операции кај Сарагоса, во септември 1937 година Демниевски добива чин мајор и е командант на групацијата на 45-та дивизија, од која подоцна се формира 129-та балканско-чешка интернационална бригада „Георги Димитров“, чиј командант е Демниевски.<ref>Н. М. „Легендарниот Бауман“, „Вардарски глас“, 25 септември 1981, 2 стр.</ref>
Додека е во Шпанија, во Македонија како резултат на честите провали е обезглавена Комунистичката партија и [[Јосип Броз Тито]] прави напори Демниевски да се врати во Македонија и да застане на чело на македонското комунистичко движење. Сепак до тоа не доаѓа и Демниевски останува во Шпанија. Во август [[1938]] е ранет во борбите на Арагонскиот фронт и му е ампутирана ногата.<ref>Браќа Константинови „Чарли“, Битола, 1961, 53 стр.</ref> Префрлен е во [[Париз]], откаде во април [[1939]] година е префрлен во СССР на лечење.
