Жозеф Луј Лагранж: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 32:
Првиот интерес за математика го покажал на 17 годишна возраст, кога случајно нашол есеј од [[Едмонд Халеј]]. Набрзо потоа започнал со математичките студии, и по само една година непрестаен труд веќе бил квалификуван математичар. [[Чарлс Емануел III]] го назначил Лагранж за “Sostituto del Maestro di Matematica” (заменик професор по математика) на Кралската воена академија на теоријата и практиката на артилерија во 1755, каде што предавал сметање и механика. Тој бил првиот кој предавал сметање во инженерско училиште. Но, според Алесандро Папачино Дантони, познат артилерски теоретичар и воен командант на академијата, Лагранж за жал се покажал како проблематичен професор, со неговиот неразбирлив начин на предавање, како и нетрпеливоста со артилеријата.<ref>{{cite book|last=Steele|first=Brett|title=The Heirs of Archimedes: Science and the Art of War through the Age of Enlightenment|date=2005|publisher=MIT Press|location=Cambridge|isbn=0-262-19516-X|pages=368, 375|authorlink=Military 'Progress' and Newtonian Science|editor=Brett Steele and Tamera Dorland|chapter=13}}</ref>
==== Варијационо сметање ====
Лагранж е еден од пронаоѓачите на [[вариационото сметање]]. Во 1754, тој започнал со работа на проблемот на Тавтохрон, откривајќи метод за максимализирање и минимализирање на функционали, на сличен начин како за пронаоѓање екстрема на функционал. Лагранж му испратил неколку писма на [[Леонард Ојлер]] помеѓу 1754 и 1756, образложувајќи ги своите резултати. Тој го истакнал својот "δ-алгоритам", доведувајќи до [[Ојлер-Лагранж равенките]] за варијационо сметање, и значително ги упростил Ојлеровите претходни анализи.<ref>Although some authors speak of general method of solving "[[isoperimetric]] problems", the eighteenth century meaning of this expression amounts to "problems in variational calculus", reserving the adjective "relative" for problems with isoperimetric-type constraints. The celebrated method of [[Lagrange multipliers]], which applies to optimization of functions of several variables subject to constraints, did not appear until much later. See {{cite journal | last = Fraser | first = Craig | title = Isoperimetric Problems in the Variational Calculus of Euler and Lagrange | journal = Historia Mathematica | volume = 19 | pages = 4–23 | date = 1992 | doi = 10.1016/0315-0860(92)90052-D }}</ref>. Лагранж го објавил својот метод во два мемоари на Торинското Друштво во 1762 и 1773. Ојлер бил доста импресиониран од резултатите на Лагранж.
==== Miscellanea Taurinensia ====
Бо 1758, со помошта на неговите ученици, Лагранж основал научно друштво. Повеќето од неговите рани пишани дела се елаборати. Првиот од петте тома содржи научен труд за теоријата на ширењето на звукот, укажувајќи на грешка направена од страна на [[Исак Њутн]]. Во овој том исто така се наоѓа комплетното решение за проблемот на попречно вибрирање на низа. Тука тој, покрај другото, дискутира за [[ехо]], [[ритам]], и соединети звуци.
Вториот том содржи долг труд во кој се вметнати резултатите на неколку трудови од првиот том, посветени на теоријата за варијационо сметање.
Третиот том ги содржи решенијата на неколку динамични проблеми, меѓу кои и проблемот на [[Пјер де Ферма]]: со даден број ''n'', кој не е на квадрат, да се најде број ''x'', кој ќе биде квадратен ''x''<sup>2</sup>''n'' + 1.
Следниот научен труд на Лагранж бил во 1764 на [[либрацијата]] на [[Месечина|Месечината]], како и објаснување за тоа зошто накај Земјата е секогаш свртена со една иста страна.
| |||