Виктор Иго: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
ситна поправка, викификација |
→Дела за возрасни: ситна поправка, промени во стилот |
||
Ред 24:
== Дела за возрасни ==
Иго својот прв роман „Хан од Исланд” го објавил во [[1823]] година, а својот втор роман „Биг Жаргал“ го објавил три години подоцна во [[1826]] година. Во периодот помеѓу [[1829]] и [[1840]] година, Иго објавил уште пет збирки песни: „Ориентални песни“ (Les orientales), од 1829 година, „Есенски лисја“ (Les feuilles d'automne) од [[1831]] година, „Песни од самракот“ (Les chants du crépuscule) од [[1835]] година, „Внатрешни гласови“ (Les voix intérieures )од [[1837]] година, и „Зраци и сенки“ (Les rayons et les ombres)од 1840 година.
Првото дело на Иго за возрасни се појавило во [[1829]] година. „Последниот ден на човекот кој е осуден на смрт“ е дело што влијаело на писателите како што се [[Албер Ками]], [[Чарлс Дикенс]] и [[Фјодор Михајлович Достоевски]]. „Клод Ге” е кратка документарна приказна за убиецот од реалниот живот кој бил погубен во [[Франција]], а книгата била издадена во [[1834]] година. Првиот вистински [[роман]] на Иго бил „[[Ѕвонарот на Богородичната црква]]”, објавен во [[1831]] година, и веднаш бил преведен на скоро сите [[европски јазици]].▼
▲
Иго од социјално-политичките проблеми се оддалечил во следниот роман „Морските работници“ (Les travailleurs de la mer), кој бил објавен во [[1866]] година. Во романот, кој бил посветен на каналскиот [[остров]] Гернзи, на кој Иго живеел 15 години во прогонство, Иго ги опишува човековата борба со [[море]]то и со страшните суштества кои живеат под површината. На политичко-социјалните проблеми се вратил во следниот роман „Човекот кој се смее”, објавен во [[1869]] година. Со тој роман, Иго ја критикувал [[аристократија]]та, но тој не бил толку успешен како претходните романи. Последниот роман кој Виктор Иго го напишал бил „Деведесет и третата”. Иако неговата популарност се намалувала, некои го сметаат за едно од неговите најдобри дела.
| |||