|
== Политичкиот живот и прогонството ==
ПослеПо три неуспешни обиди, Виктор Иго во [[1841]] година, Виктор Иго бил избран за член на [[Француска академија|Француската академија]] и со тоа ја потврдил својата улога во [[Француска книжевност|француската книжевност]]. После тоаПотоа се вклучил во [[Политика|политичкиот]] живот и постанал голем поборник на републиката[[Француска Република|Републиката]]. КралотИстата година, кралот [[Луј-Филип во 1841]] го поставил Иго за кралски [[Генеалогија|генеалог и со тоа влегол во големите одаи како што била „Пер д Франс”]] и на таа позиција зборувал против [[Смртна казна|смртната казна]] и социјалната неправда. Подоцна, Иго бил избран во Законодавната и Конститутивната асамблеја.
Кога Луј Наполеон ([[Наполеон III]]) ја презел целосно власта во [[1851,]] година и когаго донесол анти-парламентарenантипарламентарниот [[устав]], Иго јавно го прогласил за предавник на својата татковина. Плашејќи се за својот живот, Иго побегнал во [[Брисел]], па во Џерси, а со фамилијата[[Семејство|семејството]] конечно се сместил на еден од[[Остров|островите]] каналскитево[[Ла островиМанш]], каде што живеел во прогонство до [[1870]] година.
Додека бил на островот, Иго ги напишал познатите памфлети за [[Наполеон Бонапарта]], „Наполеон Малиот” и „Историја на едно злосторство“ (Histoire d'un crime). Памфлетите биле забранети во [[Франција]], но имале големо влијание. Иго истоИсто така, додека бил на островот, Иго го напишал познатотo дело „Клетници“„[[Клетници]]“ и неговите многу ценети збирки на песни („Казни“ (Les châtiments), [[1853.]]; „Контемплации“ (Les contemplations), [[1856.]]; и „Легендата на вековите“ (La légende des siècles), [[1859]]). Иако Наполеон Бонапарта во [[1859]] година ги помилувал политичарите кои биле прогонети, Виктор Иго одбил да се врати во Франција, бидејќине тоа би значело дека требасакајќи да ги повлече своите критики и мислења за владата и кралот[[крал]]от. Кога Наполеон Бонапарта паднал од власт и се создала [[Третата Република]], Иго се вратил во родната земја во 1870, година и бил избран во Народното собрание и во Сенатот.<ref>„Белешка за писателот“ во: Виктор Иго, ''Козета и Гаврош'', Скопје: Македонска книга, 1970, стр. 145-148.</ref>
== Последните години и неговата смрт ==
|
