Виктор Иго: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Removing Link FA template (handled by wikidata) - The interwiki article is not featured |
→Политичкиот живот и прогонството: викификација |
||
Ред 43:
Кога Луј Наполеон (Наполеон III) ја презел целосно власта во 1851, и кога донесол анти-парламентарen устав, Иго јавно го прогласил за предавник на својата татковина. Плашејќи се за својот живот, Иго побегнал во Брисел, па во Џерси, а со фамилијата конечно се сместил на еден од каналските острови каде што живеел во прогонство до 1870.
Додека бил на островот, Иго ги напишал познатите памфлети за Наполеон Бонапарта, „Наполеон Малиот” и „Историја на едно злосторство“ (Histoire d'un crime). Памфлетите биле забранети во Франција, но имале големо влијание. Иго исто така додека бил на островот го напишал познатотo дело „Клетници“ и неговите многу ценети збирки на песни („Казни“ (Les châtiments), 1853.; „Контемплации“ (Les contemplations), 1856.; и „Легендата на вековите“ (La légende des siècles), 1859). Иако Наполеон Бонапарта во 1859 ги помилувал политичарите кои биле прогонети, Виктор Иго одбил да се врати во Франција, бидејќи тоа би значело дека треба да ги повлече своите критики и мислења за владата и кралот. Кога Наполеон Бонапарта паднал од власт и се создала Третата Република, Иго се вратил во родната земја во 1870, и бил избран во Народното собрание и Сенатот.<ref>„Белешка за писателот“ во: Виктор Иго, ''Козета и Гаврош'', Скопје: Македонска книга, 1970, стр. 145-148.</ref>
== Последните години и неговата смрт ==
| |||