Јоханес Кеплер: Разлика помеѓу преработките

Првото големо астрономско дело на Јоханес Кеплер, ''[[Космички мистерии]]'' (''The Cosmographic Mystery''),било прво објавено дело за одбрана на Коперниковиот систем. Кеплер тврдел дека имал [[епифанија]] на 19 јули 1595, додека предавал во [[Грац]], демонстрирајќи ја периодичната [[врска (астрономија и астрологија)]] на [[Сатурн]] и [[Јупитер]] во [[хороскоп]]от: тој сфатил дека [[правилен многуаголник|правилниот многуаголник]] ограничен со една впишана и една опишана кружница со дефиниран сразмер, може да биде геометриска основа на Универзумот. После неуспехот да пронајде уникатен начин на совпаѓање на многуаголниците со веќе познатите астрономички набљудувања (дури и со планетите кои се додадени во системот),Кеплер поцнал почнал да експериментира со тродимензионален [[полиедар]]. Тој дознал дека секој од петте [[Платонски цврсти тела]]може да бидена единствен начин опишано и впишано со сферни [[кугла (астронимоја)|кугли]]; вградувајќи ги овие црвсти тела, секое затворено во сфера, внатре едно во друго ќе продуцира шест слоја, одговарајќи на шестте познати планети—[[Меркур (планета)]], [[Венера]], [[Земја]], [[Марс]], Јупитер и Сатурн. Со организирање на цврстите тела правилно—[[октахедрон]], [[икосахедрон]], [[додекахедрон]], [[тетрахедрон]], [[коцка]]—Кеплер открил дека сферите можат да бидат позиционирани во интервали совпаѓајќи се со релативните големини на патеките на секоја посебна планета, сметајќи дека планетите кружат околу Сонцето. Кеплер исто така ја нашол формулата која се однесува на големината на секоја планетса кугла со должината на нивните [[орбитален период|орбитални периоди]]: од внатрешни до надворешни планети, односот на зголемување на периодот на орбиталите е двапати по разликата на радиусите на куглите. Како и да е, Кеплер подоцна ја отфрлил оваа формула бидејќи не била доволно прецизна.<ref>Caspar. ''Kepler'', pp.&nbsp;60–65; see also: Barker and Goldstein, "Theological Foundations of Kepler's Astronomy."</ref>