Таифа: Разлика помеѓу преработките

Во [[историја|историјата]] на [[Иберија]], зборот '''Таифа''' ([[арапски]]: طائفة ṭā'ifa, множина طوائف ṭawā'if) се употребувал за независните муслимански кнежества, обично [[Емират|емиратите]] или ситни [[Кралство|кралства]], иако постоела една т.н. [[олигархија]], според која сите тие мали муслимански територии го формирале [[Ал Андалуз]]. Ниното исчезнување настапило веднаш кога во времето на [[Реконквиста|Реконквистата]] [[христијанство|хрисијанските]] [[Кралство|кралства]] ги зазеле териториите кои претходно биле владеени во рок од [[8 века]] од страна на [[муслимани|муслинаните]]. [[Падот на Гранада]] како и [[Опсада на Константинопол (1456)|падот на Константинопол]] го означиле почетокот на една нова историја на [[Европа|европскиот континент]]. Сепак ви тие оделни таифи, [[исламска култура|исламската култура]], [[јазик]] и традиција оставиле трага во најразлични региони во денешна [[Шпанија]]. Во времето кога таифите биле најсилни, најпрвин во [[11 век]] а подоцна и во [[12 век]], нивните емири односно владетели се натпреварувале меѓу себе си, не само воен план, туку и на културен.

 

 

Процесот на “''таифизација''“ започнал по одвојувањето на [[Кордопски калифат|Кордопскиот калифат]] од [[Северна Африка]], кој останал во рацете на [[Багдад]]. Населението во таифите било мултиетничко, со доминација на муслиманите особено во јужните делови на [[Ибериски полуостров|Иберискиот полуостров]]. Освен муслиманите, овде живееле и [[христијани]], [[евреи]] и.т.н. кое доведувало до постојани конфликти подпомогнати од соседните христијански кралства на север, како и до постепено слабеење на самите таифи. По падфот на последната таифа дошло до огромна промена на верските и јазичните околности. Арапскиот јазик бил исфрлен од употреба, а на негово место како официјален станал кастилскиот [[шпански јазик]]. Следувал процес на асимилација на муслиманското и еврејското население и нивно протерување.