Теорија на струните: Разлика помеѓу преработките

 

==Основни карактеристики==

 

 

 

 

Првиот модел на жици, бозонски жици, ги вклучувала само [[бозон]]ите. Овој модел ја опишува, во доволно ниски енергии, теоријата на [[квантната гравитација]], која исто така ги вклучува (ако ги употребиме и отворените жици) мерните полиња како фотонот. Како и да е, овој модел има проблеми. Што е уште поважно, теоријата има основна нестабилност, за која се верува дека е резултат на распаѓањето (барем делумното) на време-просторот. Понатаму, како што укажува името, спектрумот на честички содржи само бозони, кои како и фотоните, имаат специфични правила на однесување. Грубо кажано, бозоните се составен дел на [[радијација]]та, но не на материјата, која е создадена од фермиони. Истражувањата за тоа како може теоријата на жиците да ги вклучи [[фермион]]ите во својот спектрум доведоа до воведување на [[суперсиметрија]], математичка врска меѓу бозоните и фермионите. Теориите на жици кои вклучуваат фермионски вибрации денес се познати како [[теорија на супержици]], од кои неколку се објаснети, а за сите денес се смета дека се различни граници од [[М-теорија]]та. Некои квалитативни особини на квантните жици може да се сфатат многу едноставно. Пример, квантните жици се затегнати, налик на обичните жици од конец, а оваа затегнатост се смета за основен параметар на теоријата. Затегнатоста на квантните жици е во близок сооднос со нивната големина. Поради затворениот чвор на жицата, оставена е да се движи низ просторот без надворешна сила. Нејзината затегнатост се собира во помали и помали чворови. Класичната интуиција сугерира дека може да се собере до точка, но ова би го прекришло принципот за несигурност на Хејзенберг. Карактеристичната големина на чворот од жицата е баланс меѓу силата што затегнува, која делува да ја собере, и несигурниот ефект, кој ја држи жицата „оптегната“. Поради тоа, најмалата големина на жицата е во корелација со затегнатоста на жицата.