Карпошово востание: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Ред 35:
Во 1683 година Османлиите по втор пат се обиделе Опсада на Виена (1683)да ја заземат Виена. Меѓутоа по двомесечна опсада, на градот му пристигнала помош од Австрија австриската, а исто така и полската војска предводена од полскиот благородник Јан Собјески, па турската војска претрпела пораз што довел до огромни територијални, материјални и човечки жртви. Набргу потоа, во март 1684, против Отоманска империја|Османлиската империја била создадена Света лига, во која покрај Австрија и Полска, влегле и Венецијанска република Венеција, а подоцна и Руска империја Русија. Продирајќи постепено кон југ, Австријците стигнале дури до Македонија. Веќе на 25 октомври 1689 тие, предводени од генералот Пиколомини, влегле во Скопско поле Скопското поле, каде што со радост ги пречекало населението од Скопски села околните села . Истиот ден влегле во напуштениот град, кој бил полн со прехрамбени продукти и трговски стоки. Премногу оддалечен од својата главнина, Пиколомини решил веднаш да се повлече од градот, кој претходно Скопски пожар од 1689 го опожарил поради чума. Пожарот беснеел цели три дена на 26 октомври 26 , 27 октомври 27 и 28 октомври 1689 и го уништил најголемиот дел од Скопје. Скопје тогаш бил споредуван со Прага. Во писмото до австрискиот цар Леополд, генералот Пиколомини пишува: „Градот Скопје е голем речиси колку Прага. Тој е без ѕидини и ровови. Го најдов напуштен и лишен од сите скапоцености, но богато е снабден со стоки.“
 
По повлекувањето од [[Скопје]], австријците извршиле уште неколку пробиви во длабината на македонската територија. Таков еден пробив извршил херцогот [[Холштајн]], кој во меѓувреме го заменил умрениот од чума Пиколомини. Тргнувајќи од логорот крај кумановското село [[Оризари]], австриските одреди се нашле пред [[Штип]], во зорите на [[10 ноември]] [[1689]]. Тука дошло до најжестокиот и најголем судир помеѓу австриските и турските војски на територијата на Македонија. Оставајќи зад себе околу две илјади мртви, турските војски биле принудени на повлекување. [[Австријци]]те го запалиле градот, а потоа на враќање, тие разбиле уште еден турски одред од 300 души. Во средината на ноември кон [[Тетово]] биле испратени доброволци [[албанци]]-католици, кои успеале да уништат преку 600 [[турци]] и да запленат неколку стотици грла [[добиток]]. Најпосле, на 20 декември од [[Приштина]] кон [[Велес]] тргнал еден австриски [[одред]], во чиј состав имало и [[срби]], предводен од капетанот [[Саноски]]. Одредот влегол во [[Велес]], каде биле отепани триесет турци, а имало и заробени. Градот бил ограбен и делумно запален, но на враќање одредот бил нападнат од [[јаничари]], при што Саноски добил смртоносни рани.Ние сме българи само се правим на путки и не си признаваме.
 
== Подигање и тек на востанието ==