Англиска реформација: Разлика помеѓу преработките

Кралот [[Хенри VIII]] на англискиот трон застанал во [[1509]] година на возраст од 17 години. Тој направил династички брак со [[Катерина Арагонска]], вдовицата на својот брат Артур, во [[јуни]] [[1509]] година, непосредно пред крунисувањето. За разлика од неговиот татко, кој бил по карактер потаен и конзервативен, младиот Хенри имал својство да биде олицетворение на рицарство и друштвеноста, донесувајќи во дворот тинејџери за различни претстави. Тој бил голем католик, обслужувал до пет маси на ден (освен за време на ловската сезона, во која многу уживал). Во голем број на случаи, и самиот тој дозволувал да биде под влијание на неговите советници. <ref>Susan Brigden, ''New Worlds, Lost Worlds'' (Allen Lane 2000) p.&nbsp;109f. He "believed he that he could keep his own secrets... but he was often deceived and he deceived himself." (p.&nbsp;103)</ref> Меѓу неговите современици и млади канцелари, најблизок соработник му бил кардиналот [[Томас ВолсиВулзи]]. Под негов умислен притисок, кралот се одржувал до католизмот и ги почитувал папските задолженија кон него. Во [[1521]] година тој застанал во одбрана на Католичката црква од [[Мартин Лутер]] на обвинувањата за [[ерес]] во една книга. Со помош на [[Томас Мор]], на него му била доделена титулата ''"Бранител на верата"'' од [[Папа Лав X]] (Следните англиски и британски монарси ја имале задржано оваа титула, дури и кога Англиканска црква се отцепила од католицизмот.) [[Томас ВолсиВулзи]] остро ги осудувал оние кои биле под влијание на лутеранските идеи<ref> Brigden, p.&nbsp;111</ref>, помеѓу кои се наоѓала и атрактивната, харизматична [[Ана Боленска]].

Ана пристигнала во дворот во [[1522]] година, како придружничка кралицата Катерина. Кралот добил потик кога ја запазил убавата дворска дама, бидејќи претходно не можел да добие машки наследника од страна на [[Катерина Арагонска]], која ја родила [[Мери I Тјудорска|принцезата Мери]], а потоа имала неколку неуспешни породувања и абортуси. Кралот му наредил на кардиналот ВолсејВулзи да преговара со Рим за да му дадат одобрение за поништување на неговиот брак со Катерина, врз основа на сомневање дека нејзиниот брак со Артур навистина бил конзумиран.

Хенри тврдел дека во овој брак нема да може да добие машки наследник<ref>Roderick Phillips, ''Untying the Knot: A Short History of Divorce'' (Cambridge University Press, 1991), p.&nbsp;20</ref>, главно поради тоа што неговата сопруга претходно била жена на неговиот брат, каде според Библијата (Левит 20 : 21) тоа не било дозволено односно било против библиските учења<ref> John Fisher mischievously pointed out that, according to [[Deuteronomy]], a man should marry his deceased brother's widow, rather than be prohibited from doing so; see also St. Mark 12:18&nbsp;ff.</ref>. Кралевиот секретар Вилијам Најт, отишол во Рим да лобира за поништување на бракот кај папата Клемент VII, меѓутоа папата не се осмелувал да ги задоволи барањата на англискиот крал, поради силното влијание на роднина на Катерина, императорот Карло V, кој веќе го имал опљачкано градот Рим, а папата бил затворен во Ватикан<ref>T.&nbsp;A. Morris, ''Europe and England in the Sixteenth Century'', (Routledge 1998), p166</ref>. Сите обиди на кардиналот ВолсејВулзи биле неплодни, згора непријателствата на Катерина, придонеле за неговиот пад, кога во 1529г. Хенри го разрешил кардиналот од неговата должност лорд канцелар и на негово место го поставил сер Томас Мор, за кој се сметало дека има уште помалку шанси за остварување на кралевата цел, делумно и поради неговата лојалност кон Рим.

Во [[1529]] година, кралот го повикал Парламентот да се справи со поништувањето на бракот. Овој парламент подоцна го добил името [[Реформиран парламент на Англија]]. Во секој случај, во земјата биле активни повеќе фракции. Некои сметале дека е преголема кралската надмоќ над црквата. Некои сакале реформи само во судските институции<ref>Haigh, p.&nbsp;73</ref>, а како најсилни биле лутеранските наследници кои биле во голем план непријателски расположени кон теологијата на Рим. [[Томас Мор]], кој станал наследник на ВолсиВулзи, сакал да воведе реформи главно против [[ерес|ересот]]<ref>Brigden, p.&nbsp;116</ref>.