Грчко-турска војна (1897): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 5:
|place=Епир, Тесалија и Крит
|date=3 февруари 1897 - 4 декември 1897
|result=[[Отоманска Империја|Отоманска]] победа<br>[[Договор од Константинопол (1897)|Константинополски договор]]
|combatant1={{flag|Ottoman Empire}}
|combatant2={{flagicon|Greece|royal}} [[Кралство Грција]]
Ред 22:
Големите сили го направиле последниот обид за избегнување на војната и затоа тие на [[2 март]] 1897 година се произнеселе за полна политичка автономија на [[Крит]] меѓутоа требало да се запази суверенитетот на турскиот султан но војната била неизбежна. Грчката војска под команда на полковникот Васос го објавиле во името на грчкиот крал, присоединувањето на Крит кон [[Грција]].
Повод за започнувањето на војната е навлегувањето на четите на [[Етники етерија]] на османска територија, а според бугарскиот дипломатски преставник тие навлегле во согласност и содејство на грчката влада. Овие чети во почетокот успеваале да напредуваат но при средбата на редовната турска армија биле принудени да се повлечат. Таквите судири кои започнале на 16 април постепено се претвориле во воени дејствија. Грчката армија била поделена на два дела, во [[Тесалија]] под команда на грчкиот престолонаследник Константин и [[Епир]] под команда на генералот Манос. Освен редовната армија во воените дејствија учествувале и четите на Етники етерија со јачина од околу 6.000 души, грчки доброволци од околу 9.000 души кој не успеале да стигнат на бојното поле, а имало и доброволци од странство околу 3.000 гарибалдици, Англичани и Французи. Меѓутоа, грчката армија не била подготвена за оваа војна и Грција била поразена по што бил [[Договор од Константинопол (1897)|потпишан мировен договор]] на 4 декември 1897 година. По неуспешната војна новиот грчки премиер Теотокис ја растурил Етники етерија.
== Хронологија==
| |||