Јадрена физика: Разлика помеѓу преработките

Според теоријата, како што вселената се ладела по [[голема експлозија|Големата експлозија]] станало можно честичките какви што ги знаеме да постојат. Најчестите честички кои биле создадени во „big bang“ кои сè уште може да се набљудуваат се протони (водород) и електрони (во еднаков број). Некои потешки елементи биле создадени при судрување на протони, но повеќето тешки елементи кои ги гледаме денесбиле создадени внатре во ѕвездите за време од различни стази на фузија како протон-протон ланецот, CNO циклусот и тројниот алфа процес. Како што ѕвездата стареела, така биле создавани сè потешки елементи. Ако знаеме дека силата на сврзување на секое јадро се движи околу онаа на железо, енергијата е ослободувана само во процеси на фузија кои се случуваат под оваа точка. Следно, ако знаеме дека создавањето на потешки јадра троши енергија, природата се осврнува кон примање на неутрони. Поради нивната неуралност и недостаток од електричен полнеж, можат многу лесно да бидат примени во некое јадро. Потешките елементи моќат да бидат создавани со брз или бавен начин на примање на неутрони. Бавниот начин (процес) се случува во ѕвездите кои термички пулсираат и се потребни стотици, илјадници години за создавање на најтешките метали олово и бизмут. Брзиот процес се смета дека се случувал во супернова експлозии поради високите температури, големиот тек на неутрони и исфрлената материја. Во овие услови, неутроните брзо влегуваат во јадра и потоа тие јадра преку бета разложување се претвораат во тешки елементи. Брзиот процес се случува за неколку секунди.

 

[[Категорија:Нуклеарна физика| ]]

[[Категорија:Физика]]