Руска православна црква: Разлика помеѓу преработките

Во [[988]] година [[кнез]]от Владимир од [[Киев]] (подоцна Свети Владимир) го прифатил византиското [[православие]] и наредил да се покрсти неговото население. До [[14 век]] метрополата Киев и цела Русија (главата на Руската црква) се сместила во [[Москва]], нездоволните западни руски кнежевства се здобиле со привремени довоени метрополи, но влста подоцна повторно се централизирала во Москва. Во [[15 век]] црквата го отфрлила прифаќањето на Исидор од метрополата да се обедини со [[Римокатоличка црква|Западната црква]] и назначиле нивна незвисна метропола. Москва се издигнала самата себеси како „трет [[Рим]]“ и како последен бастион на православието; во [[1859]] година, главата на Руската црква се здобила со титулата патријарх, и стигнала до нивото на патријарсите во [[Истанбул|Констнтинопол]], [[Александрија]], [[Антиохија]] и [[Ерусалим]].

[[Податотека:PhilipandNikon.jpg|thumb|[[Алексеј I Романов|Царот Алексеј]] се моли пред моштите на [[Филип II (московски митрополит)|Митрополитот Филип]]]]
Реформите од Никеа предизвикале шизма во самата црква и [[Петар Велики|Петар I]] го укинал патријархатот во [[1721]] година, ставајќи ја црковната администрација во државен депатман. Патријархатот повторно се основал во [[1917]] година, два месеца пред [[Октомвриска револуција|болшевичката револуција]], но под советите на црквата и биле одземени нејзините легални права и практично ја потиснале. Руската православна црква во [[САД]] станала незвисна од [[Москва]] во [[1970]] година.<ref>''Британика Енциклопедиски Речник''. Топер, МПМ, 2005, Книга 8, стр. 136 </ref>