Херцшпрунг-Раселов дијаграм: Разлика помеѓу преработките

Изучувањето на дијаграмот ги водело астрономите до шпекулациите дека тој можеби претставува ѕвездена еволуција, главно убедување според кое ѕвездите од црвени џинви стануваат кафеави џуџиња, поместувајќи се надолу по линијата од главната низа, во движење на нивниот животен век. И покрај тоа, следната Раселова презентација на дијаграмот на средбата со [[Кралско астрономско друштво|Кралското астрономско друштво]] во 1912, [[Артур Едингтон]] бил инспириран да го искористи како снова за развивање на идеите на [[ѕвездена физика|ѕвездената физика]] (Портер, 2003). Во 1936, во неговата книга ''Внатрешен состав на ѕвездите'', тој со помош на физиката објаснува како ѕвездите се распоредени во дијаграмот. Ова бил еден навистина значаен развој, бидејќи во тоа време големиот проблем на ѕвездената теорија, изворот на ѕвездената енергија не бил решен. [[нуклеарна фузија|Термонуклеарната енргија]], па дури и дека ѕвездите во најголем делсодржат [[водород]] (видете [[металичност]]} сѐ уште треба да бидат откриени. Едингтон водел до пренасочување на овој проблем во [[термодинамика]]та на [[топлинско зрачење|радиоактивниот пренос]] на енергија во внатрешноста на ѕвездите (Смит, 1995). Едингтон предвидел дека ѕвездите џуџиња остануваат во суштински неподвижна позиција во главната низа за најголем дел од нивните животи. Во 1930-тите и 1940-тите, со сфаќање на фузијата на водородот, се појавила теоријата за еволуција на ѕвездите до црвени џинови и бели џуџиња, која во основа е базирана врз физиката. Од ова време, проучувањата на Херцшпрунг-Раселовиот дијаграм не доведуваат до такви развивања, но едиствено дозволуваат ѕвездената еволуција да биде графички претставена.

 

* [[Ѕвездена класификација]]

* [[Ѕвездена еволуција]]

 

== Наводи ==