|исчезнат=Сесе развил во [[Историја на ирскиот јазик|Ранонововековенкласичен ирски]] околу XII век
|notice=nonotice
}}
'''СредноирскиотСредноирски јазик''' (средноирски: ''Gaoidhealg'', изговор: ''г'јелгг’јелг'', [[МФА]]: [ˈɡɯːʝeɫɡ]) е— назив кој [[историска лингвистика|историските филолози]] му го имаат дадено на [[Гелски јазици|гелскиот јазик]] кој се зборувал од [[XX век|XX]] до [[XII век|XII]] век; затоа стој се смета за современик на доцниот [[староанглиски јазик|староанглиски]] и раниот [[средноанглиски јазик]].<ref>{{цитирананаведена книга|last=Mac Eoin|first=Gearóid|chapter=Irish|pages=101–44|title=The Celtic Languages|editor=in Martin J. Ball (уредн.)|publisher=Routledge|location=London|year=1993|id=ISBN 0-415-01035-7}}</ref><ref>{{цитирананаведена книга|last=Breatnach|first=Liam|chapter={{lang|ga|An Mheán-Ghaeilge}}|pages=221–333|editor=in K. McCone, D. McManus, C. Ó Háinle, N. Williams, and L. Breatnach (уредн.)|title={{lang|ga|Stair na Gaeilge in ómós do Pádraig Ó Fiannachta}}|location=Maynooth|publisher=Department of Old Irish, St. Patrick's College|year=1994|id=ISBN 0-901519-90-1|language=Irish}}</ref> Современите [[гелски јазици]]: [[ирски јазик|ирскиот]], [[Шкотски гелски јазик|шкотскиот гелски]] и [[Мански јазик|манскиот]] произлегуваат од средноирскиот јазик.
Во врвот на неговата распространетост, средноирскиот јазик се зборувал ширум [[Ирска]], [[Шкотска]] и [[Мански Остров|Манскиот Остов]]; од [[Манстер]] до [[Северно Море|северноморскиот]] остров [[Инчколм]]. По географски опсег ова бил најраспространетиот од сите островски јазици пред доцниот [[XII век]], кога средноанглискиот јазик почнал да се шири во Ирска, и многу келтски региони во северна и западна [[Велика Британија|Британија]].
