|
Во Информбирото, за разлика од Коминтерната, не членуваа сите комунистички партии од светот, туку единствено партиите што дојдоа на власт во [[Источна Европа]], со исклучок на [[Албанија]].
Членки на Коминформот биле: Комунистичката партија на Бугарија, Комунистичката партија на Италија, Комунистичката партија на Југославија (до исклучувањето во 1948), Комунистичката партија на Полска, Комунистичката партија на Романија, Комунистичката партија на СССР, Комунистичката партија на Територијата на Трст (до исклучувањето во 1948), Комунистичката партија на Унгарија, Комунистичката партија на Франција, и Комунистичката партија на Чехословачка.
==Видете и:==
==Осудата на Југославија==
[[Коминформот и Македонија]]
Незадоволен од самостојноста на југословенското комунистичко раководство на чело со [[Јосип Броз Тито]], во првата половина на 1948 година [[Јосиф Сталин]] упатува остри забелешки до раководството на [[Комунистичка партија на Југославија|Комунистичката партија на Југославија]]. Откако југословенските комунисти одбиваат да се потчинат на советскиот диктат, на заседанието на Информбирото од [[20 јуни|20]] до [[28 јуни]] [[1948]] година е донесена резолуцијата „За состојбата во КПЈ“, попозната како '''Резолуцијата на Информбирото''', со која се осудува раководството на КПЈ и се повикуваат сите здрави елементи во Југославија што му се верни на [[марксизам|марксизмот]] и [[ленинизам|ленинизмот]] да го сменат постојното раководство на КПЈ и да постават на негово место луѓе кои ќе ги прифатат ставовите на Информбирото.
Југословенското раководство ја отфрла Резолуцијата на Информбирото, по што следува изолација на Југославија од страна на останатите комунистички држави.
==Реакцијата на Југославија==
На почетокот Југословените се обидуваат да ги нормализираат односите, изразувајќи ја својата верност на марксизмот, ленинизмот и [[сталинизам|сталинизмот]], но подоцна, откако се обвинети за [[троцкизам]] и [[фашизам]], почнуваат да бараат по нови решенија на изградба на социјалистичкото општество, кои подоцна ќе значат и формулирање на теоријата за работничко [[самоуправување]] и воопшто на [[титоизам|титоизмот]] како посебна [[комунизам|комунистичка]] теорија.
Во насока на борбата против сталинизмот, југословенското комунистичко раководство по конечниот раскин со Сталин, почнува да ги гони и затвора поддржувачите на Резолуцијата на Информбирото. Меѓу позначајните жртви на оваа кампања се[[ Сретен Жујовиќ]] и [[Андрија Хебранг]], а во [[СРМ|НР Македонија]] - [[Панко Брашнаров]], [[Венко Марковски]], [[Петре Пирузе]], [[Владимир Полежиновски]], [[Богоја Фотев]] и други. Голем дел од поддржувачите на Резолуцијата на Информбирото беа затворени во логорот на [[Голи Оток]].
[[Категорија:Комунизам]]
[[Категорија:Југославија]]
[[Категорија:Историја на македонскиот народ]]
[[bg:Коминформбюро]]
| 