Фонотактика: Разлика помеѓу преработките

Општо земено, правилата на фонотактиката се водат по [[звучна хиерархија|звучната хиерархија]], земено дека носителот има максимална звучност (или „сонорност“) и дека звучноста се намалува како што се оддалечуваме од носителот. [[Безвучна венечна струјна согласка|Безвучната венечна струјна согласка]] {{МФА|[s]}} е пониско на звучната хиерархија отколку [[венечна странична приближна согласка|венечната странична приближна согласка]] {{МФА|[l]}}, па така комбинацијата {{МФА|/sl/}} е дозволена на почеток, {{МФА|/ls/}} е дозволено на крајот (завршетокот), но {{МФА|/ls/}} не се дозволува на почетокот, а {{МФА|/sl/}} не се дозволува на завршетокот. Така, во македонскиот, зборовите ''слога'' {{МФА|/slɔga/}} и ''пулс'' {{МФА|/puls/}} се дозволиви, додека ''*лсога'' и ''*пусл'' не се недозволиви. На светско ниво, постојат мали исклучоци од правилото, но општо земено ова важи за најголемиот брок јазици на светот.

 

* [[Глас (фонетика)|Глас]]

* [[Слог]]