Коста Паница: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Додадов цитат од Стамболов и наводи. |
||
Ред 23:
На 27 декември истата година, Паница повторно се јавува како основач и организатор на здружение на Македонци иселеници, наречено [[„Александар Македонски“]] во Русе.<ref>[http://macedonia-history.blogspot.com/2010/10/kosta-shahov-edno-osvetlenie-po-nashite.html Коста Шахов, “ЕДНО ОСВЕТЛЕНИЕ ПО НАШИТЕ РАБОТИ”, стр. 40]</ref>
3а време на Српско-бугарската војна ([[1885]]) командува со Смолчанскиот партизански одред<ref>[http://www.promacedonia.org/dibo/jvd/jvd_4_1.htm Jордан Венедиков, “История на доброволците в Сръбско-българската война”. Софиja, 1935, стр. 138-143]</ref>, во кој што влегуваат стотици доброволци от Македонија. По војната, во 1886 станува председател на Македонскиот револуционен комитет „Искра“ <ref>[http://macedonia-history.blogspot.com/2006/11/isaja-radev-mazovski-mazovski-isaja.html Исаија Мажовски, "ВОЗПОМИНАНИЈА", Софија, 1922 г., стр. 28]</ref>. Кратко потоа влегува и во високата, државна политика на Бугарија. 3а време на превратот против кнез [[Александар I Батенберг]] (9 август 1886 г.) и по повлекувањето на кнезот, игра значајна ролја во државната политиката, председател е на Воениот суд. Откако кнез [[Фердинанд I]] доаѓа на бугарскиот престол, Паница го смета за узурпатор. Коста Паница влегува во конфликт и со својот соработник, и многу често истомисленик [[Стефан Стамболов]], поради македонското прашање.
3а време на Српско-бугарската војна, одредот на Мајор Паница наречен „Македонски арамии“ е составен дел од Бугарската армија<ref>Стефан Цанев, „Български хроники“, (том 3 - История на нашия народ от 1878 до 1943 г.), 2008, стр 105.</ref>, со надеж дека бугарската држава и армија ќе помогне Македонија да се ослободи од турскиот јарем. Тогаш, но и по војната, намерите на Паница, и пред сè на неговите потчинети, како и на сите родољубиви Македонци, биле искрени и благородни. Од друга страна пак, приоритет на бугарскиот премиер [[Стефан Стамболов]] му биле личните амбиции и кариерата, којашто меѓу другото, ја градел неретко и злоупотребувајќи го македонското прашање. Во една прилика, во врска со ослободувањето на Македонија тој изјавил:
На 21 јануари 1890 година, мајор Коста Паница е обвинет за заговор за убиство на кнезот Фердинанд и премиерот Стамболов. Осуден е како главен организатор. Егзекутиран е на 16 јуни 1890. ▼
:„'''''Не треба ние да ослободуваме ниеден народ; народите треба да се ослободат сами или да загинат (исчезнат).'''''“ <ref>Стефан Цанев, „Български хроники“, (том 3 - История на нашия народ от 1878 до 1943 г.), 2008, стр 106.</ref><ref>Рихард фон Мах, „Из българските бурни времена", 1929 г.</ref>
▲Тука се случува и кулминацијата во кавгата и непријателството меѓу некогашните блиски пријатели Стамболов и Паница, коешто можеби било делумно и лично, и траело неколку години. На [[21 јануари]] [[1890]] година, мајор Коста Паница е обвинет за заговор за убиство на кнезот Фердинанд и премиерот Стамболов. Осуден е како главен организатор. Егзекутиран е на [[16 јуни]] [[1890]].
„Македонските арамии“ решаваат да се одмаздат. Во [[1891]] г. [[Михаил Ставрев - Хаљо|Михаил Ставрев]] се поврзува со Крсто Ножаров, и со браќата [[Наум Туфекчиев|Наум]], Никола и Димитар (Денчо) Туфекчиеви и учествува во обидот за убиството на Стамболов, при што по грешка е убиен министерот за финансии Христо Белчев. На [[3 јули]] [[1895]] година во [[Софија]], при нов атентат, повторно организиран од [[Наум Туфекчиев]], заедно со неколкумина други македонски националисти, Стамболов конечно е убиен. Ставрев е физичкиот убиец.
[[Тодор Паница]], “[[Серска група|Санданист]]” и македонски национален деец, е внук на мајор Коста Паница.
| |||