Византијци: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Jingiby (разговор | придонеси)
дополнување
Jingiby (разговор | придонеси)
сНема опис на уредувањето
Ред 5:
Терминот 'ромеи' (во ред со "романи" на латински јазик , "рум" на персиски, арапски и турски јазик , и т.н.) всушност сам по себе се јавува [[политоним]], а не [[етноним]]. По 212 година етничкото потекло повеќе не било од суштинско значење за поданиците на Римската империја.<ref>Charanis, Peter (1959). "Ethnic Changes in the Byzantine Empire in the Seventh Century". Dumbarton Oaks Papers (Dumbarton Oaks, Trustees for Harvard University) 13: 23–44. JSTOR 1291127.</ref> Во секој случај постепени промени имало и до 330, кога Константин I го изградил Константинопол како свој престолен град, а процесот на [[хеленизација]], и [[христијанизација]] веќе бил во голем замав.
 
Во 395 година, римската држава била поделена на два дела: Западно Римско Царство, со седиште во Рим и Источно Римско Царство, со престолнина во Константинопол. Тогаш била создадена и посебна црква на чело со епископ, а од 451 г. со патријарх. Во [[596]] година патријархот на [[Цариградска патријаршија|Цариградската патријаршија]] бил прогласен за Вселенски патријархвселенски. Грчкиот јазик бил прогласен за официјален јазик на исто ниво со латинскиот на почетокот на 7 век. На почетокот на 8 век, латинскиот јазик конечно бил изместен од грчкиот, како официјален. Сѐ до 1453, жителите на Византија себеси се сметале и се нарекувале како Ромеи, а [[Средновековен грчки јазик|јазикот]] што го зборувале - ''Ромеика'' (Ῥωμαιϊκή) или "римјански јазик".
 
Иако и поданици на Императорот, на пример [[Евреи]]те и [[Муслимани]]те не влегувале во социјалната и правна структура на општеството, и не се нарекува себеси "ромеи", зашто тие не биле христијани. Исповедањето на Jудаизмот и Исламот не било забрането, но тие не можеле да ги уживаат сите права во една христијанска држава. Интересен бил правниот статус на [[Ерменци]]те, [[Асирци]]те и [[Копти]]те со нивните посебни Христијански цркви. Верските противречности акумулирани меѓу власта во Константинопол и овие три народи, довеле до средновековен национализам и верска дискриминација.