Никола I Петровиќ: Разлика помеѓу преработките

Уште од мал, изучувал боречки вештини и вежбал гимнастика. Голем дел од своето детство поминал во [[Трст]], во домот на семејството Кустиќ, од кое потекнувала неговата стрина Даринка (сестра на кнезот Данило). Неговата стрина, Даринка била голема обожавателка на француската литература, па го испратила да го продолжи школувањето во [[Париз]]. На 19 години станал кнез на Црна Гора, функција која во првите неколку години ја извршувал заедно со својот татко. Заради ослободувањето на [[Херцеговина]], во 1862 година завојувал против [[Ослманлиско царство|Османлиското царство]]. Војната била тешка за [[Црна Гора]], па идејата за ослободување на [[Херцеговина]] завршила без успех. Во 1868, кнезот никола отпатувал во [[Русија]], каде се сретнал со императорот [[Александар II (Русија)|Александар II]] и ги продолжил пријателските односи, кои ги започнале неговите предци. По враќањето од Русија, започнал да спроведува реформи и да ја преуредува државата. Најголема грижа му била војската, па најпрвин неа ја преуредил, а потоа формирал судови и отворил училишта низ целата земја. Во 1876, како сојузник на [[Србија]] завојувал во нова војна против Османлиското царство. Во војната како сојузник против Османлиите влегла и Русија, па по војната Црна Гора ги добила [[Билеча]], [[Бар (Црна Гора)|Бар]], [[Улцињ]] и [[Подгорица]]. За победата на Црногорците се чулио насекаде во светот, а кнезот Никола бил нарекуван «цар на јунаците». По војната Црна Гора ја се проширила, добила излез на море и нејзината независност била признаена од големите сили, кои дотогаш формално не ја признавале.