Охридска архиепископија: Разлика помеѓу преработките

Потоа, таа црковна традиција ја наследуваат епископите на македонските [[склавинии]] односно кнежевства. Познато е дека секое средновековно македонско кнежевство, склавинија, имала свој епископ. Забележано е дека дури на [[Цариградски сецрковен собор|Цариградскиот сецрковен собор]] [[879]] , заедно со лидерите на сите помесни цркви, рамноправно учествувале и епископите на македонските кнежевства, но, во пишаните документи е задржано само името на [[Епископ Петар]] од [[Драговитија]], кнежевството на Драговитите.<ref>(Види кај Dvornik, Slaves, pp. 235 - 236; Niederle, II, 424.)</ref>

Во [[9 век]], делови на Македонија потпаѓаат под бугарска власт. Тогаш, за да ја признае [[Бугарска православна црква|бугарската црква]], римскиот [[папа]] му наредил во [[866]] на бугарскиот цар Борис секој народ во неговата држава да избира свој епископ, а сите епископи да избираат архиепископ на Бугарија. Целото папско правило гласи: ''”Episcopos gentium singularum scire convenit, quis inter eos primus habeantur, quem velut caput existiment et nihil amplius praeter eius conscientiam gerant etc.”''<ref>(Правила на св. православна църква с тълкованията им, София, 1912, т. I, стр. 98 / Васил Н. Златарски: ”История на Първото българско Царство”. II. От славянизацията на държавата до падането на Първото царство (852—1018), стр.119-120)</ref>. Бидејќи северна и централна Македонија била под власта на Бугарија, само за тие области од македонската етничка територија, се избирал заеднички епископ од македонско потекло.<ref name="повепа">{{цитирана мрежна страница|url=http://www.povardarska-eparhija.org.mk/pe//index.php?option=com_content&task=view&id=293&Itemid=84|title=Црквата во Самоиловото царство}}</ref> Но, тоа правило се почитувало дури од последната деценија на 9 век. Инаку, македонските склавинии кои биле под Византија, како на пример [[Драговитија]], си ги задржале своите епископи. Како последица на тоа, Бугарија ја спровела наредбата. Кон крајот на 9 век, бугарскиот [[Цар Борис I|цар Борис I]] ја одвојува Македонија како посебна единица со свои епископи кои не биле бугарски ни цариградски<ref>Периодическо списание, 1898 год., кн. 55-56, стр. 85</ref> и за управник на македонската автономна област го назначува [[Свети Климент Охридски|Св. Климент]].

[[Цар Самоил]] ја издигнува светиклиментовата [[црква]] на ниво на [[патријаршија]], најверојатно во [[996]] година. За прв патријарх бил назначен [[г.г. Герман]], чие патријаршко име е врежано во царската катедрала [[Свети Ахил (црква)|Свети Ахил]] на [[Голем Град]].<ref> (''Standard News'', Sofia, 03.09.2001, наслов: „В църквата има списък на епископствата“)</ref> За меѓународно признавање на новото царство и патријаршијата, потребнопотребен било благослов од центрите на [[христијанство]]то , тогаш [[Цариград]] или [[Рим]]. Цариград не ја признал [[Самуилово царство|Самоиловата држава]], па затоа тоа го направил папата [[Папа Григур V|Григур V]] во година која не е точно утврдена (најверојатно 997 или 999 година). Според бугарската историографија, Самоил ја зграбил круната од Рим.<ref>(Извадок од книгата "''Rulers of Bulgaria''", од професор [[Милчо Лалков]], Ph.D., Kibea Publishing Company, Sofia, Bulgaria)</ref>. Но, бугарската историографија Рим го преведува со [[Византија]], иако ''Рома'' значи Рим, а Византија се викала ''Ромeја''.

Македонската држава добила македонска црква, што довело до создавање на две посебни патријаршии,<ref name="повепа"/>, македонска и бугарска. Македонскиот патријарх во 998 е [[г.г. Герман]] <ref>(''Standard News'', Sofia, 03.09.2001, наслов: „В църквата има списък на епископствата“)</ref>, а на бугарскиот патријаршки преславски трон седи [[г.г. Глигориј]]<ref> (''Църковен Вестник'', Издание на Българската Православна Църква, Година 103, брой 9 и 10, София, 1-30 май 2003, наслов: [http://synpress.bglink.net/09-2003/patriarsi.htm “Българските патриарси през Средновековието”] Александра Карамихалева)</ref>. Под јурисдикција на Охридската патријаршија се наоѓаат Тесалија, Епир, Албанија, Дукља, Травунија, Захумље, Рашка, Босна, Срем и подунавска БугаријаrБугарија.<ref name="повепа". Во сѐ уште непознат временски период, Цар Самоил ја уништува бугарската патријаршија и ја сведува на ниво на митрополија Бугарија<ref>види титула на бугарскиот поглавар</ref>, па патријархот г.г. Глигориј се упокојува во [[1016]] година како „митрополит Бугарски“ [http://bulch.tripod.com/boc/saints.htm (Православен Календаркалендар на БПЦ)] и како таков се слави од [[Бугарска Православна Црква|БПЦ]]. По укинувањето на [[Преславска патријаршија|Преславската патријаршија]], охридскатаОхридската патријаршија својата јурисдикција ја распостила врз сите освоени територии на средновековната македонска држава, меѓу кои [[Малта]] и [[Сицилија]].

По пропаста на средновековната македонска држава, [[Василиј II]] ја инкорпорира Македонија во византискатаВизантиската империја, ги срушил световните и духовните обележја на средновековната македонска држава за народот да не се сеќава на славните времиња и затоа Македонија ја нарекува [[тема Бугарија]], заедно со [[Србија]], [[Албанија]], [[Црна Гора]], [[Панонија]], па се до [[Срем]]. Охридската патријаршија не ја уништува, туку и го намалува рангот на Автокефална Охридска aрхиепископија и дијацезата и ја намалува само на териториите од византиската тема Бугарија. Така, oхридскатаОхридската aрхиепископија станува главна црковна организација на „цела тема Бугарија“, односно на Македонија, Албанија, Црна Гора и Србија. Од тогаш, охридскиот архиепископ се титулирал како архиепископ на цела византиска тема Бугарија, со епархии во Македонија, Албанија, Црна Гора и Србија.