Џовани Батиста Тјеполо: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
сНема опис на уредувањето
Ред 1:
{{Инфокутија Уметник
| bgcolour = #EEDD82
| name = Џовани Батиста Тјеполо
| image = Tiepolo, Giovanni Battista - Fresken Treppenhaus des Würzburger Residenzschlosses, Szenen zur Apotheose des Fürstbischofs, Detail Giovanni Battista Tiepolo - 1750-1753.jpg
| caption =
| birth_name =
| birth_date = {{датум на раѓање|1696|3|5|df=y}}
| birth_place = [[Венеција]]
| death_date = {{починал на и возраст|1770|3|27|1696|3|5|df=y}}
| death_place = [[Мадрид]]
| nationality = [[Италијанци|Италијанец]]
| field = [[сликарство]]
| movement = [[барок]], [[рококо]]
| works =
}}
[[Податотека:The_Death_of_Hyacinth.jpg|thumb|200px|Смртта на [[Хијацинт (митологија)|Хијацинт]]]]
'''Џовани Батиста Тјеполо''' ({{lang-it|Giovanni Battista Tiepolo}}, варијанти: '''Џанбатиста''' (''Gianbattista'') или '''Џамбатиста''' (''Giambattista''); {{роден на|5|март|1696}} во {{роден во|Венеција|}} - {{починал на|27|март|1770}} во {{починал во|Мадрид|}}) — истакнат [[италија]]нски [[фреска|фрескосликар]] во стилот [[рококо]] и еден од последните претставници на [[Венецијанска школа|Венецијанската школа]]. Опишан е како „најголемиот декоритивен сликар на XVII век“.{{sfn|Levey|1980|p=193}}
 
'''Џовани Батиста Тјеполо'''({{lang-it|Giovanni Battista Tiepolo}}, варијанти: ''Gianbattista'' или ''Giambattista'' {{роден на|5|март|1696}} во {{роден во|Венеција|}} - {{починал на|27|март|1770}} во {{починал во|Мадрид|}}) — истакнат [[италија]]нски [[фреска|фрескосликар]] во стилот [[рококо]] и еден од последните претставници на [[Венецијанска школа|Венецијанската школа]]. Опишан е како „најголемиот декоритивен сликар на XVII век“.{{sfn|Levey|1980|p=193}}
 
== Живот ==
Ред 11 ⟶ 25:
Во 1719 Тјеполо се оженил со Чечилија Гварди, сестра на венецијалнските сликари [[Франческо Гварди]] и [[Џовани Антонио Гварди]]. Заедно имале девет деца. Четири ќерки и три сина го преживеале детството. Два сина, [[Џовани Доменико Тјеполо|Доменико]] и [[Лоренцо Балдисера Тјеполо|Лоренцо]], сликале заедно со татка си како помошници и стекнале засебни признанија. Неговиот трет син станал свештеник.
 
=== Зрело творештво ===
=== Зрели дела ([[1726]]-[[1750]]) ===
Дионисо Делфино, патрициј од фриулискиот град [[Удине]], му нарачал на Тјеполо да наслика фрески во капелата и дворецот; оваа работа му земалаодзела две гоцини, (1726-172828). Ова било неверојатно и речиси револуционерно остварување со употреба на бледи тоналитети и ведри потези. Со обединување на т.н. „маниера [[СебастијаноПаоло РичиВеронезе|паолеска]]евата ''маниерана [[ПаолоСебастијано Веронезе|паолескаРичи]]'', Тјеполо веднаш се оддалечил од техниката ''кјароскуро'' типична за [[барок]]от, но го здржил театралниот раскош на [[Рубенс]]. Многумина го сметаат за прототипен сликар на италијанското [[рококо]] во [[18-ти век|18-тиотXVIII век]]. Првото негово ремек-дело во Венеција бил циклус од огромни платна насликани за декорацијаукрас на големата приемна соба во дворецот [[Ка Долфин]], Венеција (ц. 1726–1729), кои иссликуваат антички битки и [[триумф]].
 
Набргу Тјеполо станал многу баран, барања кој тој ги задоволувал со помош неговата обилна продуктивност. Тој сликал платна за цркви како во Вероланова ([[1735]]-[[1740]]), за колаташколата ''Scuola dei Carmini''„Кармини“ ([[1740]]-[[1747|47]]), за Скалци [[1743]]-[[1744|44]]), тавани за дворците Акринто и Казати-Дуњани во Милано ([[1731]]), декорацијаукрасување зана капелата Колеони во [[Бергамо]] ([[1732]]-[[1733]]), таван за [[Исусовци]]те (Сан Марија дел Росарио) во Венеција (1737-39), Палацо Клеричи во Милано ([[1740]]), декорацииукрасување зана вилата Корделини, МонтекиоМонтекјо МаџиореМаџоре ([[1743]]-[[1744]]) и за салонот на дворецот [[Палацо Лабија]] во Венеција, прикажувајќи ја „Приказната за Клеопатра“ ([[1745]]-[[1750]]).
[[Податотека:Giovanni Battista Tiepolo 034.jpg|thumb|200px|''Славењето„Чествување на Шпанија''Шпанија“ (1762-66) во кралскиот дворец во Мадрид]]
 
=== Признанија ===
Ред 22 ⟶ 36:
Тјеполо се вратил во Венеција во [[1753]], каде бил избран за Председател на Падовската академија. Неговата слава му довела многу нарачки: како на пример театрални фрески за цркви; „Триумфот на верата“ во Венеција, Киеза дела Пиета; фрески на ѕидни плочи во [[Ка Рецонико]] (во која денес стои и неговата таванска фреска од [[Палацо Барбариго]]); и слики за партициски вили во во венецискиот крај како [[Вила Валмарана]] ([[Винченца]]) и панегиричките фрески за огромната, денес населена [[Вила Писани]] во [[Стра]].
 
Меѓутоа во [[1761]] добил нарачка од кралот на Шпанија [[Карлос III (Шпанија)|Карлос III]] за изведба на таванскатаванско декорацијаукрасување зана престолната соба во кралскиот дворец во [[Мадрид]], чиј предмет бил „Славењето„Чествување на Шпанија“. За време на неговиот престој таму ја предизвикал зависта и горкиот отпор на [[Антон Рафаел Менгс]]. Тјеполо починал во Мадрид на 27 март 1770 г. Доаѓањето на строгиот [[неокласицизам]] довело до бавно опаѓање на неговиот стил, но не го спречил неговото влијание на развојот на уметноста. Веќе во [[1772]] г. Тјеполо бил доволно славен за да биде документиран како сликар на дуждот Џовани Корнаро, одговорен за украсување на дворецот Палацо Монцеинго а Сан Поло.
 
Додека Тјеполовите синови продолжиле да се занимаваат со фрескосликарство, венецијанската република, која со векови поддржувала уметнички мајсторства, сега се распаѓала како резултат на наполеоновите освојувања.