На [[7 јули]] [[1941]] година новата бугарска власт издала наредба за распуштање на Комитетот и еден дел од членовите на комитетот влегле во новата бугарска администрација. Меѓу историчарите постојат две гледишта за причините за растурање на комитетот. Според првото гледиште, комитетот е распуштен бидејќи бугарските власти немале повеќе потреба од него бидејќи успешно ја воспоставиле својата власт во овој дел на Македонија <ref name="GM"/>. Според второто гледиште, причина за распуштање е составот на Бугарските акциони комитети, односно неговите членови. Најголемиот дел од членовите на овие комитети биле поранешни дејци на [[ВМРО (Автономистичка)]], [[ВМРО (Обединета)]] и [[ММТРО]] кои се залагале за самостојана македонска држава. И затоа не треба да зачудува фактот што меѓу овие дејциии како симпатизери се јавуваат и [[Панко Брашнаров]] и [[Страхил Гигов]], имено бугарската влада плашејќи се да не и излезе од контрола БЦАК решава да го распушти само неколку месеци по неговото формирање <ref><small>''Политичките партии и организации во Македонија во Втората светска војна 1941 - 1944, Скопје, 2002.''</small></ref>.
== Бугарската историографија и БЦАК ==
БЦАК бугарската историографија го третира како асоцијација на Бугарите во Вардарска Македонија кои биле против српската власт и преку неговата дејност сакаат да укажат дека населениоето во овој дел на Македонија ја посакувал бугарската власт и не ја чувствувал како туѓа, и тоа преку свечените пречекувања на бугарската армија и администрација во режија на БЦАК. Притоа тендециозно се укажува на врски на неколку македонски дејци како симпатизери на бугарштината <ref><small>''[http://www.kroraina.com/knigi/bugarash/bccc_1941/Chapter1_3.html Minchev, Dimitre. Bulgarian Campaign Committees in Macedonia - 1941 (Минчев, Димитър. Българските акционни комитети в Македония - 1941, София 1995, с. 28, 96-97)]''</small></ref>, иако Шарло го истакнува токму спротивното. <ref><small> Во своето „[[писмо до Стојана]]“ (произволно измислено име) од мај 1941 година Шарло, потпишан со псевдонимот Митре, ја презентира својата национално-политичка „дисертација“ по актуелните политичко-воени проблеми, отсликувајќи ги погледите за актуелната политичка ситуација во окупирана Македонија и пошироко: „Како резултат на војната и наша Македонија е окупирана од германски, италијански и од бугарски војски“. Со тоа Шарло недвосмислено го дефинира бугарскиот окупатор на Македонија. Понатаму: „Македонците се борат за своја национална и политичка слобода!... Каква ли е оваа слобода, штом Шумадинците се заменети со Бугари...? Се што е наше ни се преставуе како да е бугарско“... Каде тука се гледа бугарштината? За бугарските комитети што окупаторот ги формира низ Македонија во април 1941 година Шарло, во писмото „До Стојана“, ќе рече: „Комитетите беа и се база на окупаторот“. Во прогласот на Шарловиот ПК од крајот на јуни 1941 година, покрај другото, пишува: „Бугарите во Македонија не дошле да и донесат слобода на Македонија, туку да ја ограбат и повторно да ја поробат!“ Прогласите на ПК, „Стариот Бугарин“ - Шаторов ги завршуваше со јасно обоени политичко-национални борбени пароли, меѓу кои и: „Да живеј слободна Македонија!“ или „Да живеј слободна советска Македонија!“, а во потпис редовно стоеше: „ПК на Работничка партија во Македонија“''.</small></ref><ref><small>''[http://www.vreme.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=1&tabid=1&EditionID=489&ArticleID=30626 Шарло]''</small></ref>
