Франсоа Шарл Моријак: Разлика помеѓу преработките

Цел свој живот го носи споменот на бордонските луѓе и пејзажи, на животот во провинџија, на лозјата и на областа Ланд, кој подоцна ќе му служи како рамка за повеќе романи. Неговиот татко, сопственик на лозја, умира рано. Изгледан кај свештеници, потоа како студент на Факултетот за книжевност, Франсоа Моријак е примен во Екол де Шарт. Моријак е раскажувач, но исто така се покажува како мислител: тој пишува голем број религиозни есеи кои сведочат за постојаното испитување на христијанскиот живот и за примената на католицизмот во секојневниот живот. Тој е ангажиран и храбар писател во името на христијанската милост; како антифашист, пред Втората светска војна ги поддржува шпанските републиканци, а за време на војната и антинацистите, партизаните. Подоцна е против колонијалните војни е се што се коси со човековото достоинство<ref name="a">Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010</ref>..

Првите литерарни почетоци ги прави со поезијата: збирката „Споени раце“, 1909, е поздрвена од [[Морис Барес]] во „Еко де Пари“. Понекогаш ликовите на Моријак имаат божествена милост дури и кога прават зло. Овој парадокс Моријак го користи во повеќе свои романи, особено во „Црни ангели“ и во „Парижанка“. Во делата „Терез Декури“ и „Отровен јазол“, романи помалку познати од „Црни ангели“, Франсоа Моријак се покажува како чувствителен и инспиративен автор<ref name="a"/>.