Роже Мартен ди Гар: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 14:
Книгата е строго лоцирана од историска гледна точка: ги гледаме случувањата со [[Аферата Драјфус]], којашто е ''подробно'' изложена. Најпосле, од една чисто литературна гледна точка, Мартен ди Гар, во време кога [[Кино|киното]] ги правело првите чекори,го измислил кинематографското кадирање<ref name="a"/>.
===Приказната===
Овој роман го трасира патот на еден човек според крива која одговара на трите фази од човечкиот живот. Детството, како прво, во кое Жан успева со текот на времето да се ослободи од оковите на своето образование и посебно од [[религија|религијата]]. Зрелоста во која Жан се здружува со неколку пријатели за да го создадат списанието ''Сејач'', со таа цел да ја негуваат слободната мисла и рационалистичкиот [[дух]]. Таа борба ќе предизвика и одредени судири: Жан ќе мора да го напушти колеџот „Вансеслас“, каде што се осмелил да ја предава теоријата на [[Дарвин]] , ќе биде исто така принуден да се раздели од неговата многу побожна сопруга, неспособна да ги разбере неговите
===Историскиот дел===
За историскиот дел од романот, Мартен ди Гар завршил вистинска работа на [[историчар]], како што ќе направи и за други романи. Неговото [[образование]] на архивиста му овозможило да спроведе истражувања според еден „[[научен метод]]“, проследувајќи трудови на историчари, оргинални записи, како што се [[документ|документите]] од судењето Драјфус, со постапувајќи спротиставени гледишта, со цел да открие дел од вистината. Но документите немаат само „информативна“ улога, по завршувањето на документарната [[етапа]], тие учествуваат исто така и во уметничкото создавање. На тој начин, тој цитира, присоединува, лепи, но повеќе или помалку експлицитен начин купови од документи (Жан Бароа тој ќе препише повеќе страници од стенографскиот запис од судењето на Зола), кои ја заменуваат или пак ѝ даваат форма на фикцијата. Благодарение на таа оргинална постапка, тој докажа дека може да се бара во 20-ти век признавање на квалификативот „објективен [[романсиер]]“, со помирување на [[Уметност|Уметноста]] и [[Политика|Политиката]]<ref name="a"/>.
| |||