Пер Лагерквист: Разлика помеѓу преработките

'''Пер Фабијан Лагерквист''' (23 мај [[1891]] - 11 јули [[1974]]) бил истакнат шведски писател. Роден е во [[Векше]], како најмлад од седумте деца во традиционално и длабоко религиозно семејство. Наспроти побожните верувања на своите родители и на секојдневното читање од [[Библијата]] дома, Лагерквист развил [[''алтернативен]]'' поглед на религијата.Со годините ќе станалстанел, спред сопствените зборови, ''„верник вез вера, религиозен атеист“''. Со четворица пријатели ја формирал групата под назив „Црвен прстен“, каде се разговара за религијата, [[анархијата]], [[социјализмот]] и [[еволуцијата]]. Дарвиновото дело ''Потекло„Потекло на видовитевидовите“'' длабоко влијаевлијаело на оваа млада група. Лагерквист подоцна напишал дека Дарвиновото дело ја разнишаразнишала „самата основа на трансценденталниот поглед на светот“. <ref name="a">Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010</ref>

Лагерквист студирал историја на уметност на Универзитетот во [[Упсала]] (1911-1912) и истовремено се свртувал кон пишувањето. По дипломирањето, во предвечерието на [[Првата светска војна]], заминал од [[Шведска]] и повеќе години живеел во [[Данска]], [[Франција]] и [[Италија]].<ref name="a"/>

Своето прво дело го објавил во [[1912]] година, под наслов ''Човечки суштества'', а неговата следна објава била ''Уметноста на зборот и ликовната уметност'' го етаблирал на книжевна сцена во [[Шведска]] како млад [[Писател|писател]], со еволуциски идеи. Неговите следни дела: ''Болка'' (1916, песни), ''Хаос'' (1919,песни и раскази и драмата ''Тајната на небото'') и ''Театар ''(1918,три драми) се силни експертистионистички слики за космичката осаменост на човекот и неговиот страв од животот и смртта на еден [['''индеферентен]]''' свет. Потоа следувале драмите ''Невидливиот човек'' (1923) и кошмарните раскази ''Свирепи приказни''(1924).Романот за детството ''Гостин на реалноста'' претставува еден од ретките увиди што '''Лагерквист''' ги дава за својот живот.<br />

'''Новата етапа''' во развојот на Лагерквист ја започнала со ''Триумф над животот'' (1927), каде во визионерски пасуси ја прогласува својата [[филозофија]]. Како и [[Албер Ками]] после него, Лагерквист заговара „[[побуна]]“'''„побуна“''' против очајот. Следните негови дела ја третирале тоталитарната закана на [[Европа]]. Најважните негови дела во тие години биле ''Џелат'' (1933), хумористичкиот манифест ''Стегнатата тупаница'' (1934), како и драмата за политичкото убиство, ''Човек без душа'' (1936).<ref name="a"/>

По [[Втора светска војна|Втората светска војна]], Лагерквист почесто се свртувал кон формата на романот. ''Романот Џуџе'' (1944) е лоциран во време на италјанска ренесанса, но сепак се однесува и на Втората светска војна и на човекот воопшто, во сите места и времиња. Со ''[[Варава]]'„Варава“''' (1950), можеби неговото на најпознато дело, започнала низата романи кои се занимаваат со средба на човекот со божественото и неговата потрага по разбирање и спасение. Оваа тема ја продолжува во ''Сибила'' (1956), ''Смртаа на Абазир'' (1960), ''Аџија на море'' (1962) и во ''Светата земја'' (1964). Неговиот последен роман, Миријам'''„Миријам“''' (1967) користи симболистички консталации кои се појавуваат честопати неговите книги.<ref> Превод на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД „Микена“, Битола, 2010<name="a"/ref>

Во [[1951]] година Шведската академија му ја додели на Лагерквист [[Нобелова награда за литература|Нобеловата награда за литература]] за „неговата уметничка моќ и длабоко вкоренета независност што ги демонстрира во своето пишување, во барањето одговори на вечните прашања на човештвото“. Неговите креативни достигнувања му донесоа углед на „гигант на модерниот [[класицизам]]“<ref name=„a“> Превод на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД „Микена“, Битола, 2010<"a"/ref>