Нелсон Мандела: Разлика помеѓу преработките

Нелсон Мандела бил роден во селото [[Тембу]] на [[18 јули]] [[1918]]. Неговиот татко бил главатар на селото. Кога наполнил 7 години станастанал првиот член на неговото семејство што бешебил пратен на училиште. Таму, неговиот методистички учител му го дадедал името “Нелсон”„Нелсон“. На 16 години почнапочнал да го посетува Институтот “„[[Кларкбери Бординг]]”“, каде што учешеучел за западната култура. По матурирањето на Колеџот “„[[Весли]]”“ во [[Форт Бофорт]], се запишазапишал на [[Форт Харе универзитет]]от, каде што го сретнасретнал [[Оливер Тамбо]], со кого ќе станестанал доживотен пријател. На крајот од првата година, поради учество во бојкотот на Претставничкиот совет на студентите, тој бешебил принуден да се префрли на Универзитетот на Јужна Африка во [[Јоханесбург]].

Во [[1942]] Мандела се приклучуваприклучил на [[Африкански национален конгрес|Африканскиот национален конгрес]] (АНК), а по две години, заедно со [[Валтер Сисулу]], Оливер Тамбо и некои други, го основаосновале неговиот [[Младински сојуз]].

По победата на изборите од [[1948]] на Националната партија, која се залагашезалагала за политика на расна сегрегација, Мандела се истакнаистакнал во Кампањата за спротивставување на АНК од [[1952]] и во Конгресот на народот од [[1955]], кој усвоиусвоил “[[Повелба на слободата]]”, која бешебила темел за анти-апартхајдската [[политика]].

На почетокот Мандела се залагашезалагал за ненасилен отпор, но по масакрот во [[Шарпенсвил]] од [[март]] [[1960]], придружен со забрана на АНК и на другите анти-апартхејдски групи, Мандела и неговите соработници се одлучијаодлучиле за вооружено делување со цел да се извојуваат промени.

Во [[1961]] Мандела станастанал лидер на вооруженото крило на АНК. Ја координирашекоординирал кампањата на саботажи против воени, владини и цивилни цели и правеше планови за можна [[Герила|герилска]] војна ако не се успее да му се стави крај на апартхејдот преку саботажите.

На [[5 август]] [[1962]] бешебил уапсен и осуден на пет години затвор. По две години, при судскиот процес против многу истакнати водачи на АНК, при што речиси сите, а вклучително и Мандела, беабиле осудени на доживотен затвор.

Во годините што следеаследеле, неговото затворање предизвикувашепредизвикувало многу меѓународни осуди до апартхејдската влада во Јужна Африка, а неговиот углед постојано растешерастел. Меѓу другото, во [[1988]] ја добидобил [[Сахарова награда|Сахаровата награда]] за слобода на говорот.

Поради големиот меѓународен притисок, владата во февруари [[1985]] му понудипонудила на Мандела пуштање на слобода ако се откаже од вооружената борба, што тој го отфрлиотфрлил. На крајот, на [[11 февруари]] [[1990]] претседателот на Јужна Африка, [[Фредерик де Клерк]], нарединаредил негово ослободување и тргање на забраната за делување на АНК. Во [[1993]], Мандела и Де Клерк заедно ја добијадобиле [[Нобелова награда за мир|Нобеловата награда за мир]].

Во [[1994]] Мандела бешебил избран за прв црнечки претседател на Јужна Африка. Де Клерк бешебил назначен за заменик-претседател во Владата на национално единство. Мандела останаостанал на чело на државата до [[1999]], по што станастанал претставник на многу организации за заштита на човековите права.