Германска селанска војна: Разлика помеѓу преработките

Германска селскаселанска војна

Германската селска селанска војна или Големиот револт на селаните беше најголем познат револт во областите каде се зборува германски во централна Европа. 1524-1526. Во пролетта и летото во 1525г. конфликтот смета 300,000 селани: кадешто бројот на убиените е 100,000 селани. Тоа го опфаќа исто дотогашното движењето Бундшух и Хуситската војна - серија на економски и религиски револтт во кои учествувале селаните, граѓаните и аристократите. За време на нивниот пораст, селаните се соочиле со неколку основни проблеми.

Демократскиот начин на нивната организација ја комплицирало нивната воена организација. Тие исто така биле фрустрирани од недостигот на важните извори како артилерија и коњаница. Повеќето од нив имале малку ,и доколку имале недостиг од некое воено искуство, извори , земале откуп од оние кои имале повеќе. Од друга страна пак нивната опозиција имала длабоки џебови со кои требало да ги снабди воените водичи во операциите кои биле против нив. И покрај блоковите, Германската селскаселанска војна била најголемо и најраспространето востание за Француската револуција во 1789г. Тоа ги опфаќаше граѓаните, селаните, и аристократите, реторички вклучувајќи го и појавувањето на движењето на религиозните реформи , преку кое селаните барале легитимација. Војната избувнала со различни востанија, започнувајќи во југозападниот дел каде Германија граничи со Алзас, и распространувајќи се со понатамошни востанија во централните и источните делови на Германија и сегашна Австрија.

Откако востанието било задушено, за момент се разгорело во некои од Швајцарските кантони. Во историографијата, германската селскаселанска војна ја формирала основата на Фридрих Енгелс и Карл Маркс за концептот на историскиот материјализам. Во ова величествено дело Енгелс во 1524-1526г, банкротот на селаните го опишал во селскатаСеланската војна во Германија. Енгелс го припишал својството на револтот на селаните кон фундаменталниот селски конзерватизам. Ова ги навело Маркс и Енгелс да заклучат дека тогаш кога се случила комунистичката револиција, нема да биде водена од селската војска туки од градскиот пролетаријат. Од тогаш, некои од историчарите го толкувале различно економскиот аспект на германската селскаселанска војна а културните историчари продолжиле да се спротивставуваат на природниот револт и причините од тоа: дали тоа започнало од контроверзноста од религиите кои се појавиле од страна на Мартин Лутер, дали моќните редици од селани ги виделе своите моќи и права кои незаспано вијат за запослување во легални социјални и религиозни фабрики во општеството, или дали тоа беше поради отпорот на селаните да се централизира политичката држава.

Две од најважните влијанија на социјалните и економски услови кои ја поставиле стазата за германската селскаселанска војна бил Хансеатичкиот сојуз и Бубонската чума од 1348 до 1350г. Хансеатичкиот сојуз започнал трговски врски помеѓу трговците во различни градови долж по заливот на Северна Европа. Прв пат терминот “Ханса” во врска со оваа мрежа на комерцијални врски се појавил во 1267г.

. Потеклото на германската селскаселанска војна лежи во оваа необична моќ на динамика и во земјоделските и економски оспорувања и експанзии од минатите декади. Недостигот на средства во втората половина на четиринаесетиот век им дозволил на селаните да ги продадат своите сопствени работи за повисока цена, храната и недостигот на добра им овозможило да ги продадат нивните продукти за повисока цена.

Овие економски движења се појавиле во тоа време кога луѓето од сите слоеви на социјалната хиерархија-слуги или граѓани, еснафи или фармери, витези и аристократи- започнале да ја испитуваат докажаната хиерархија на авторитет. Таканаречената Книга со 100 поглавја напишана помеѓу 1501 и 1513 г. поддржува религиска и економска слобода во вокабуларот на омразата во правец на воспоставување на владата и блескавата гордост на чесните селани. Револтот на Бундшу во првите 20 години од овој век пондил уште една авенија за изразување на анти-авторитетните идеи и за ширење на овие идеи од еден географски регион во друг. Револуцијата за религијата на Мартин Лутер додала интензитет на овие движења но непотребно ги создавала, двата настани : Реформацијата на Мартин Лутер, и Германската селскаселанска војна претставувале одделни настани замешани при делбата тие години , но секој се појавува одделно еден од друг. Од една страна догмата на Мартин Лутер за свештенството на сите верници може да се протолкува како голема социјална еднаквост одошто Мартин мислел. Апокалиптичните визии на Томас Мунтцер иако не биле одговорни за војната , служеле како инспирација во подоцнежниот период.

Германската селскаселанска војна. Кога Јан Хус бил погубен по наредба на советот од Констанц (6 јули 1415г.) Бохемијците и Моравците витези и благородници испратиле приговор до советот во Констанц на 2 септември 1415г. Протестот “Bohemorum” го проколнал погубувањето на Хус на најсилен начин. Зигисмунд, Светата Романска империја испратила заканувачко писмо до Бохемија прогласувајќи дека наскоро ке ги удави сите Виклифити и Хузити и ке ги покоси следбениците на Хус и Бохемиските и Моравските благородници. Иако веднаш потоа локалните бунтови во Бохемија спроведувале лутина и фрустрација врз црквата ,бунтовниците одделиле многу католици од своите окрузи. По смртта на кралот Ваклав Четврти борејќи се меѓу Хузитите и кралските користољубивци, уништил голем дел од Прага.

Армиите на селаните биле организирани во банди наречени Хауфен, слични на сојузот на Ландкнехтите. Секој од организацијата Хауфен се организирал со оние од Унтерхауфен, Фенлајн и Ротен. Бројката на големината варирала, зависно од бројот на полковниците кои биле достапни да се придружат на местото, за разлика од Хауфен на Ландкнехт, во Хауфен кој бил создаден од обединети селани, тие биле исфрлани од варијабилноста на териториите. Некои банди броеле и околу 4000 како селскатаселанската сила на Франкенхаузен која достигнала 8000. Бројот на Алзатските селани кои пристигнале на местото на битката кај Заберн, броела 18,000.

Демократскиот принцип на селскатаселанската армија ја водела структурата на организацијата и така наречениот, прстен, каде селаните се собирале во круг да изведуваат тактики,кои доминирале во организацијата , како движења, алијанси и поделба на пленот. Со оглед на демократскиот принцип, постоела хиерархија и секој сојуз на селаните имале врховна наредба и маршал, којодржувал ред и мир. Секоја компанија исто така имала заменици, капетани и носители, главни ловци, место за вагоните, главни одговорни за возовите (транспорт), четворица надгледувачи, четворица главни наредници за да ја доведат во ред насоката на битката, Вибел (водник) на секоја компанија, двајца одговорни за квартовите, ковачи, надгледувачи за коњите, офицер за комуницирање и најважно ,еден кој е главен за кражба во секоја компанија.

Насловната страна на 12 членови. На 6 март 1525 г. околу 50 претставици од селаните од Горниот швабски Хауфен, или околу Балтрингер Хауфен, Алгојер Хафен и езерерото Констанц Хауфен (Seehaufen) - се состанале во Меминген повторно од заемна причина против Швабската лига. Еден ден подоцна, после тешките преговори, тие ја прогласиле Христијанската асоцијација како Горна швабска селскаселанска конфедерација. Селаните повторно се сретнале на 15 и 20 март 1525 г. во Меминген и по некои дополнителни дискусии ги усвоиле Дванаесетте статии и Сојузниот ред ((Bundesordnung). Нивниот банер, Bundschuh, или заврзан чевел, служел како амблем на нивниот договор. Овие Дванаесет членови биле испечатени над 25 000 пати во текот на следните два месеци и брзо се ширеле низ Германија.

Во 1213 г. светиот римски цар Фридрих Втори ги прогласил игумените членови на Reichstand или Кралскиот имот и на игуменот му даде право да ја носи титулата на Војвода. Сепак, во 1289 г., кралот Рудолф на Хабсбург истотака гарантирал посебни привилегии за градската населба во речната долина, што го правел слободен царски град. Во 1525 г. последните сопственички права за игумени во царскиот град биле продадени во таканареченото „Големо купување“, по повод означувањето на почеток на соживот на два независни градови со исто име еден до друг. Во оваа повеќеслојна власт, за време на селскатаселанската војна, револтирани селаните од опатијата ја ограбувале опатијата и се преселувале во градот.

Битката во Боблинген (12 мај 1525 г. ) беше една од оние со најголеми порази во текот на војната на германските селани. Кога селаните дознаа дека Тручсес од Валдбург се сместил во Ротенбург, маршираа кон нив и го преземаа градот Херенберг (10 мај 1525 г.). Избегнувајќи го напредокот на швабскиот сојуз повторно да го земе Херенберг, бандата од Вутемберг постави три логора помеѓу Боблинген и Зинделфинген. Таму тие формираа четири единици поставени над падините меѓу градовите. Нивната артилерија (18 парчиња) стоеше на некое брдо наречено Галгенберг, соочувајќи се со непријателските армии. Покрај тоа селаните беа претекнати од сојузот коњаници кои ги опкружија и прогонуваа со километри. Додека бандата од Вутембург изгуби околу 3 000 селани (алтернативен број од 2 000 до 9 000), Сојузот загуби не повеќе од 40 војници. Музеј на селскатаселанската војна во Боблинген.

На 2 јуни 1525 г. во Кунигсхофен селанските команданти Вендел Хипфлер и Џорџ Метцлер го поставиле логорот надвор од градот. По идентификувањето на две ескадрили на Сојузот и Алијансата, пристап на секое крило , сега позната како опасна стратија на Тручсес, тие ги пренасочија караванската тврдина и оружјето кон ридот над градот. Веќе научени како да се заштитат себеси од монтирани напади, селаните се собраа рапоредени во четири редови зад нивните топови, но пред нивната караванска тврдина, со намера да се заштитат од нападите од задниот дел. СелскатаСеланската артилерија испука Салво во напредниот Сојуз, и ги нападнаа од левата страна. Пешадијата на Тручсес направи фронтален напад, но без да почека неговите војници да се вмешаат во нападот, тој исто така наредил напад врз селаните од задниот дел. Откако кнезовите го нападнаа задниот дел кај селаните изби паника. Хиплер и Метцлер избагале со најдобрите нишанџии. Две илјади стигнаа до околните шуми, каде што повторно се собраа и ги поставија отпор за Сојузот коњаници. Во хаосот што следеше селаните и поставените витези и пешадијата започнаа силна битка во почетокот на ноќта и преживеаа само 600 селани. Тручсес наредил војската да го пребара бојното поле и војниците пронашле 500 селани кои глумеле смрт. Битката истотака е наречена Битката на Турмберг , поради караулата на теренот.

Маркс, Енгелс и Главнит член на СелскатаСеланската војна: СелскатаСеланската војна

The German Peasants' War provided the basis of Friedrich Engels and Karl Marx's concept of historical materialism. Маркс и Енгелс се должни за неуспехот на селаните во 1524-1526 г. , опишано во нивните монументални работи, СелскатаСеланската војна во Германија, до селанскиот козервативизам; тоа ги доведе до заклучок дека револуцијата, кога ќе се случи, нема да биде предводена од селскатаселанската војска туку од градскиот пролетаријат. Во ова толкување на вистинска војна, Енгелс ги претставува селаните како предавници на слободата, иако во помал степен на развој.

Место во историографијата вон толкувањето на селскатаСеланската војна на Маркс и Енгелс, историчарите не се согласуваат со природата на револтот и нејзините причини, без разлика дали тоа произлегува од новите религиозни контраверзии ориентирани кон Мартин Лутер; или од богатите селани кои видоа како нивните богатсва и права се намалуваат, и бараа повторно да се запише правната, социјалната и религиозната структура на општеството; или дали станува збор за отпорот на селаните за појавата на модернизирање, централизирање на политичка држава. Историчарите имаат тенденција кон категоризирање на Германската селанска војна на два начина, или како последица од економските проблеми или како теолошки/политички став против ограничувањата на феудалното општество.

Во 1930 г, во делото на Гунтер Франц за селскатаселанската војна доминираа и појаснувања за востанието. Франц ја сваќа селскатаселанската војна како политичка битка во која социјалните и економските аспекти имаат безначајна улога. Клучот на појаснувањето на Франц е сфаќањето дека селаните бенефицирале од економскиот повраток во раниот шеснаесетти век и дека нивните маки, кој се појавуваат во некои документи како Дванаесетте Наслови, немаат никаква основа во економската реалност за времето.

Од 1970тите години истражувањата за Германската селскаселанска војна искористиле од социјалните и културните историчари. Искористувајќи ги различните извори како што се писмата, весниците, верските трактати, градските евиденции, демографските информации, фамилијарниот и сродствениот развој, историчарите ги предизвикале претпоставките за Германските селани и авторитарната традиција до хипотетичка алтернатива. Отпорот на селаните се појавил во две форми. Првиот, спонтан и локализиран револт што се одразил на традиционалната слобода и законот за негова легитимност. На тој начин, тоа може да се објасни како конзервативен и традиционален напор да се открие изгубената земја. Втората форма на отпорот, го објаснила конфликотот како организиран, што ја бара неговата легитимност од божјиот закон, и ги наоѓа неговите идеолошки основи од Реформацијата. Историчарите, особено оние кои студирале локална историја од југозападна Германија, ги демантирале двете дела на Франц за почетокот на војната, исто така и Марксистичкиот поглед за војната и двата става во врска со исходот и последиците.