Суперспроводливост: Разлика помеѓу преработките

'''Суперспроводливоста''' е феномен на приближно нула [[електричен отпор]] и протерување на [[магнетно поле|магнетните полиња]] кои се појавуваат на одредени материјали кога се ладат под карактеристичната критична температура ([[Мајсенеров ефект]]).<br />

Овој феномен е откриен од страна на холандскиот физичар и научник [[Камерлинг-Онес Хајке]] на 8 април 1911 година во Лајден. Како феромагнетизмот и атомските спектрални линии, суперспроводливоста е квантно механички феномен. Овој феномен се карактеризира со ефектот на Мајсенер односно со комплетното исфрлањне на магнетните полиња од внатрешноста на суперспроводникот[[суперпроводник]]от. Појавата на овој ефект покажува дека суперспроводливоста неможе да се сфати просто како одлична спроводливост во класичната физика.

Електричниот отпор на металот спроводник[[проводник]] видно се намалува со снижувањето на температурата. Во обичните спроводници како бакарот или среброто намалувањето на отпорот е ограничен со таканаречените нечистотии или од други дефекти. Дури и во близина на критичната температура, спроводникотпроводникот покажува некаков отпор. На суперспроводникотсуперпроводникот, отпорот се намалува нагло до нула додека материјалот се лади до и под неговата критична температура. Електрон, кој се движи во циклус од суперспроводлива жица може да истрае неодредено време без извор на енергија.<br />