Кикиритка: Разлика помеѓу преработките

Старите [[Инки]] одгледувале кикиритки пред 3.500 години. Дури изработувале и садови во облик на кикиритки и ги украсувале со нив. [[Шпанија|Шпанските]] освојувачи во [[15.XV век]] кикирикитекикиритките ги пренеле во [[Европа]] и пошироко низ светот, а интересно е што ова растение стигнало во [[Северна Америка]] дури во [[18.XVIII век]], и тоа од [[Африка]].

Во почетокот на [[лето]]то грмушките на кикиритки ги прекривааат полињата. Откако [[цвет]]овите ќе бидат [[опрашување|опрашени]], стеблата се спуштаат кон почвата, а жолтите цветови влегуваат под земја на длабочина од шест сантиметри. Плодовите се развиваат под земја во мешунки долги околу 4-5 сантиметри, во кои има од 1 до 4 зрна. Лушпата е рапава, а внатре има бледо жолтеникаво или жолто семе. Ископувањето на кикирикитокикиритките се врши кон крајот на месец [[септември]].

Во [[индустрија]]та, кикирикитекикиритките се користат на повеќе од 300 начини и тоа за производство на [[брашно]], [[сапун]], [[детергент]], [[пластика]], до различни [[крем]]и, [[шампон]]и и [[лекови]]. За разлика од многу други плодови кои во јадењата може и да не ги препознаете, тоа не е случај и со кикирикитекикиритките, бидејќи тие имаат навистина препознатлив [[вкус]]. КикирикитеКикиритките можат да се јадат пржени, печени, [[сол]]ени или несолени. Од нив се произведува добро познатиот [[путер од кикирикикикиритки]], се произведува и [[масло од кикирикикикиритки]], а исто така тие се дел од многу [[десерт]]и и солени јадења.