Паскал Гилевски: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
дополнување
дополнување
Ред 2:
 
== Биогарфија ==
Паскал Гилевски е роден во с. [[Сетома]], [[Костур]]ско, [[Егејска Македонија]] на {{роден на|1|јули|1939}} година. Завршил [[Филозофски факултет во Скопје]]. По [[Граѓанска војна во Грција|граѓанската војна во Грција]], од [[1948]] до [[1956]] годиагодина живеел во [[Унгарија]], а потоа се преселил во [[Скопје]]. Завршил прв степен на Академијата за ликовни уметности во [[Белград]], како и [[Филозофски факултет - Скопје|Филозофски факултет во Скопје]]. Работел како ликовен рецензент во весниците „Нова„[[Нова Македонија“Македонија]]“ и „Вечер“„[[Вечер]]“. Подоцна, бил директор на националната библиотека „Св„[[Св. Климент Охридски“Охридски]]“ - Скопје, а бил и претседател на Советот на [[Струшки вечери на поезијата|Струшките вечери на поезијата]]. Некое време живеел во [[Париз]], а престојувал и во [[Италија]], [[Англија]], [[Холандија]], [[СССР]], [[Чехословачка]], [[Египет]], [[Сирија]], [[Јордан]] итн. 139ГилевскиГилевски е член на [[Унгарска академија на науките и уметностите|Унгарската академија на науките и уметностите,]], [[Македонски ПЕН центар|Македонскиот ПЕН центар]] и на [[Друштво на писателите на Македонија|Друштвото на писателите на Македонија]] (од [[1970]] година).<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 139.</ref>
 
== Творештво ==
Гилевски активно се занимава со книжевно-преведувачка дејност. Притоа, тој има преведено шеесетина книги од [[унгарска литература|унгарската]], [[грчка литература|грчката]] и [[француска литература|француската литература]]. ТојТака, Гилевски има направено препев на поезијата на [[Шандор Петефи]], [[Ендре Ади]], [[Атила Јожеф]], [[Ѓула Илјеш]], [[Ласло Наѓ]], [[Шандор Вереш]], [[Ференц Фехер]], [[Золтан Чука]], [[Јожеф Пап]], [[Карој Ач]], [[Јоргос Сеферис]], [[Одисеас Елитис]], [[Јанис Рицос]], [[Јанис Гуделис]], [[Рита Буми Папа]], [[Викторија Теодору]], [[Виктор Иго]], [[Пол Верлен]], [[Жан де Лафонтен]], [[Морис Карем]], [[Вилем Рогеман]], [[Мирко Андриќ-Гуџулиќ]], [[Љубиша Ѓидиќ]], [[Антон Густав Матош]], [[Владимир Назор]], [[Тин Ујевиќ]], [[Мирослав Крлежа]] итн. Освен тоа, Гилевски има преведено повеќе прозни дела, како:<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 140.</ref>
* [[Никос Казанѕакис]], „[[Алексис Зорбас]]“ ([[1966]])
* [[Виктор Иго]], „[[Ѕвонарот на Богородичната црква во Париз]]“
* [[Јожеф Дарваш]], „Пијан дожд“
* [[Платон]], „[[Гозба]]“ и „Федар“ итн.
 
Заедно со [[Ташко Ширилов]], во текот на [[1971]]/[[197]]2 година, Гилевски бил основач и уредник на весникот „[[За македонцките работи]]“, а потоа и на ревијата „Огледало“. Според неговиот расказ „Глава“, снимен е краткометражен филм, во продукција на „[[Вардар-филм]]“. Неговите песни и раскази се преведени на повеќе јазици, и тоа: [[српскохрватски јазик|српскохрватски]], [[унгарски јазик|унгарски]], [[грчки јазик|грчки]], [[италијански јазик|италијански]], [[француски јазик|француски]], [[турски јазик|турски]], [[словенечки јазик|словенечки]], [[полски јазик|полски]], [[англиски|англиски]], [[украински јазик|украински]] итн.
 
Исто така, Гилевски учествувал во подготовката на повеќе книги со [[македонска литература]], објавени во [[Унгарија]], [[Грција]] и [[Франција]], а бил уредник на повеќе антологии и збирки, како:
На минатото време гранката златна, (Антологија на современата [[унгарска поезија]], „Факел“, ДПМ, 1972)
Антологија на новогрчката поезија („Македонска книга“, 1977)
Богови и херои ([[старогрчки митови]] и легенди, „Детска радост“, 1978)
 
Гилевски е автор на книгите:
* Брегум - брегум (поезија, „Современост“, 1972)
* Толкување на уметноста (есеи, „Македонска книга“, 1977)
* Бегство (поезија, „Култура“, 1983)
* Глава (раскази, „Македонска книга“, 1984)
* Знаме во пазувите (поезија, „Наша книга“, 1985)
* Животот на песната (поезија во препев на [[унгарски јазик]], „Форум„“, [[Нови Сад]], 1985)
* Зоја (роман, „Македонска книга“, 1986 и 1988)
* Стража (раскази, превод на српскохрватски јазик, „Багдала“, [[Крушевац]], 1987)
* Небесна и земна љубов (роман, „Мисла“, 1988)
* Бездомници (раскази, 1989)
* Ангели на прогонството (роман, 1993)
* Ќорсокак (роман, 1993)
* Поетика на два брега (есеи, 1995)
* Двајца црнци зборуваат македонски (лирска монодрама, 1996)
* Скомраз (роман, 1997)
* Расчекор (раскази, 1999)
* Избрани дела во пет тома (1999)
* Меланхолија (поезија, 2000).
 
 
За своето творештво, Гилевски е добитник на повеќе награди, како што се: „[[Григор Прличев]]“ (1978), „[[11 Октомври]]“ (1987), „[[Стале Попов]]“ (1987), „[[Кирил Пејчиновиќ]]“, Наградата на војводинските писатели „Корнел Сентелеки“ (1979), Одликување на Унгарската влада - „За социјалистичката култура“ (1984), Одликување на Француската влада, „Витез на уметноста и литературата“ и „Златно перо“ (1975), како и на повеќе награди за расказ на конкурсите на весниците „[[Нова Македонија]]“ и „[[Трудбеник]]“. Исто така, тој е добитиник на наградата за сликарство „[[Лазар Личеноски]]“ (1985).<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 140.</ref>
Исто така, Гилевски учествувал во подготовката на повеќе книги со македонска литература, објавени во Унгарија, Грција и Франција, а бил уредник на повеќе антологии и збирки, како:
 
На минатото време гранката златна (Антологија на современата унгарска поезија, „Факел“, ДПМ, 1972)
 
Антологија на новогрчката поезија („Македонска книга“, 1977)
== Наводи ==
Богови и херои (старогрчки митови и легенди, „Детска радост“, 1978)
{{наводи}}
 
За своето творештво, Гилевски е добитник на повеќе награди, како што се: „Григор Прличев“, „11 Октомври“, „Стале Попов“, „Кирил Пејчиновиќ“, Одликување на Унгарската влада, Одликување на Француската влада, „Витез на уметноста и литературата“ и „Златно перо“.
 
{{Никулец за биографија}}
{{DEFAULTSORT:Гилевски, Паскал}}
[[Категорија:Македонски писатели]]