Ирвинг Фишер: Разлика помеѓу преработките

Во 1933 година, Ирвинг Фишер предложил објаснување за [[Големата криза]] врз основа на дистинкцијата помеѓу нивото на цените и промената на цените - ефект на [[дефлација]] во контекст на презадолженост. Во вој труд ги споредувал теоријата долг дефлација (1933) со динамичка депресија, процес за кој тој излагал докази речиси 20 години порано за [[куповната моќ]] на [[паритепари]]те ([[1911]]).

Економиите се речиси секогаш над или под кога се прави нешто (без разлика дали тоа е инвестирање во одреден сектор, или за производство на друг, или дали тоа е побарувачката на потрошувачите или заштедите, итн ..). И, на крајот овие нарушувања се поврзани со презадолженост ,проследено со [[дефлација[]] и тоа резултира со уште еден циклус на меур и несреќа. Ова е еден маѓепсан круг, бидејќи за време на [[дефлација]] цените одат надолу, во меѓувреме долгот останува константен. Ова води кон задолжување и кредиторите на [[капитал]] бележат падови. Тоа исто така има влијание врз договорниот [[кредит]], приход, [[побарувачка]], [[БДП]] и вработеноста.

[[Џон Мејнард Кејнз]] во неговата општа теорија на вработување, интерес и пари, објавена во 1936 година покажал дека пазарната економија е типично во хронична состојба на нерамнотежа. Така, пазарните економии треба да бидат управувани преку експанзивна или договорна фискална политика (генерирање на буџетските дефицити за време на [[рецесиирецесија]] и буџетски суфицит во текот на експанзиииекспанзија).