Италијанска култура: Разлика помеѓу преработките

Друг италијански глас потекнува од [[Сицилија]]. Во дворецот на цароткралот Фредерик II, којшто владеел со сицилијанското кралство во првата половина на 1200[[13 година,век]] се пишувале стихови по пример на провансалски форми во подобрена верзија на мајчин јазик. Најважниот поет бил видниот [[Џакомо да Лентини]], познат по откривањето на сонетната форма.

[[Гуидо Гуиницели]] се смета за основач на Сладок''Слаткиот нов стил'', школа која додадедодала филозофска димензија на традиционалната љубовна поезија. Ова ново сфаќање на љубовта, искажано со пријатен, и слободен стил, влијаело врз некои фиренциски поети, особено на [[Гуидо Кавалчанти]] и младиот [[Данте Алигиери]]. [[Боженствена комедија]] од [[Данте Алигиери]] е ремек дело на светската литература, коешто помогнало во создавањето на италјанскиот литературен јазик.

Двајца важни писатели од 130014 годинавек, [[Петрарка]] и [[Бокачо]], издвојувале и имитирале дела на антиката и разработувале нивни уметнички ликови. Петрарка станал славен со неговата збирка песни Канционер. Исто толку влијателен бил и Бокачо со делото Декамерон, едно од најпознатите збирки раскази некогаш напишани.

Авторите на италијанската ренесанса напишале многу важни дела. [[Владетелот]] од [[Николо Макијавели]] еден од напознатите есеи за политички науки во светот. Друго важно дело од овој период е Бесниот Роланд од [[Лудовико Ариосто]], која веројатно е најславната витешка песна. Дијалогот на [[Балдасе Кастиглионе]] во Книгата за дворјанинот го опишува идеалот на совршен дворски господин и на духовната убавина.

Во почетокот на [[17 век]] себиле создадени литературни ремек дела како долгата митолошка поема Адонис од [[Џамбатиста Марино]]. Во барокниот период исто така е создадена чиста научна проза од [[Галилео]] и од [[Томасо Кампанела]] со Градот на сонцето што претставува опис на совршено општество управувано од филозоф-свештеник. ПриКон крајот на [[17 век]], Аркадијаните отпочналезапочнало движење со цел да ја вратат едноставноста и класичната воздржаност во поезијата, како во херојските мелодрами на [[Метастасио]]. Во 18 век, драмскиот автор [[Карло Голдони]] ја заменил Комедија дел арте со целосно напишани драми, кои ја прикажувале средната класа во тоа време.

[[Романтизам|Романтизмот]] се совпаѓал со некои идеи на преродбата, патриотско движење што во Италија резултирало со политичко единство и слобода од странска доминација. Италијанските писатели го прифатиле романтизмот во почетокот на 19 век. Периодот на италијанската преродба бил најавен од поетите [[Виторио Алфиери]], [[Уго Фосколо]] и [[Џакомо Леопарди]]. Свршениците, од главниот италијански романтичар [[Алесандро Манцони]], е првиот италијански историски роман кој ги воздигнува христијанските вредности на правда и провидност. При крајот на 1800 година реалистично литературно движење наречено реализам одигра важна улога во италијанската литература. [[Џовани Верга]] бил главниот автор во ова движење.

Движењето наречено [[футуризам]] имало влијание врз италијанската литература во почетокот на 1900 година. [[Филипо Томазо Маринети]] го напишал делото Манифест на футуризмот каде што се повикува на употреба на јазик и метафори кои ја возвишуваат брзината, динамиката и насилството на ерата на машините. Италијанските литературни фигури на 20 век кои се здобиле со меѓународна слава се [[Габриеле Дануцио]], [[Луиџи Пирандело]] и [[Грација Деледа]]. Водечки писатели на поствоениот период се И[[гнацио Силоне]], [[Алберто Моравија]], [[Умберто Еко]], [[Дарио Фо]] и поетите [[Салваторе Квазимодо]] и [[Еугенио Монтале]].